Michaela Gerg
Elisabeth Michaela Gerg-Leitner (ur. 10 listopada 1965 w Lenggries) – niemiecka narciarka alpejska reprezentująca też RFN, brązowa medalistka mistrzostw świata.
Kariera
Pierwszy sukces w karierze osiągnęła w 1982 roku, kiedy podczas mistrzostw świata juniorów w Auron wywalczyła złoty medal w gigancie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Sestriere zwyciężyła w gigancie i kombinacji, a w zjeździe zajęła drugie miejsce.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 3 grudnia 1980 roku w Val d’Isère, zajmując 34. miejsce w slalomie[1]. Pierwsze punkty wywalczyła dzień później w tej samej miejscowości, zajmując dwunaste miejsce w kombinacji. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanęła 30 stycznia 1983 roku w Les Diablerets, kończąc rywalizację w tej samej konkurencji na drugiej pozycji. W zawodach tych rozdzieliła na podium Hanni Wenzel z Liechtensteinu i Austriaczkę Elisabeth Kirchler. Łącznie 24 razy stawała na podium zawodów pucharowych, odnosząc przy tym cztery zwycięstwa: 12 grudnia 1985 roku w Val d’Isère, 8 sierpnia 1989 roku w Las Leñas i 20 stycznia 1995 roku w Cortina d’Ampezzo była najlepsza w zjeździe, a 29 listopada 1986 roku w Park City triumfowała w gigancie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1989/1990, kiedy zajęła trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej i klasyfikacji zjazdu oraz drugie w klasyfikacjach supergiganta i kombinacji. Ponadto w sezonie 1988/1989 była trzecia w klasyfikacji zjazdu, a w sezonie 1990/1991 była trzecia w supergigancie.
W 1989 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Vail, gdzie zdobyła brązowy medal w supergigancie. Wyprzedziły ją tam tylko dwie Austriaczki: Ulrike Maier i Sigrid Wolf. Był to jej jedyny medal wywalczony na międzynarodowych zawodach tej rangi. Na tej samej imprezie zajęła też szóste miejsce w zjeździe. Zajmowała także ósme miejsce w supergigancie i zjeździe na mistrzostwach świata w Crans-Montana w 1987 roku i supergigancie podczas mistrzostw świata w Saalbach w 1991 roku. W 1984 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, gdzie zajęła 24. miejsce w gigancie. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Calgary była między innymi dziesiąta w supergigancie i trzynasta w zjeździe. Najlepszy wynik olimpijski osiągnęła podczas igrzysk olimpijskich w Albertville w 1992 roku, gdzie była siódma w supergigancie. Brała ponadto udział w igrzyskach w Lillehammer dwa lata później, gdzie zajęła 31. miejsce w tej konkurencji.
W 1996 roku zakończyła karierę.
Jej teść, Mathias Leitner również uprawiał narciarstwo alpejskie.
Osiągnięcia
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
24.
|
13 lutego
|
1984
|
Sarajewo
|
Gigant
|
2:20,98
|
+5,30
|
Debbie Armstrong
|
13.
|
19 lutego
|
1988
|
Calgary
|
Zjazd
|
1:25,86
|
+1,97
|
Marina Kiehl
|
DSQ
|
21 lutego
|
1988
|
Calgary
|
Kombinacja
|
29,25 pkt
|
-
|
Anita Wachter
|
10.
|
22 lutego
|
1988
|
Calgary
|
Supergigant
|
1:19,03
|
+1,95
|
Sigrid Wolf
|
DNF2
|
24 lutego
|
1988
|
Calgary
|
Gigant
|
2:06,49
|
-
|
Vreni Schneider
|
DSQ
|
13 lutego
|
1992
|
Albertville
|
Kombinacja
|
2,55 pkt
|
-
|
Petra Kronberger
|
18.
|
15 lutego
|
1992
|
Albertville
|
Zjazd
|
1:52,55
|
+2,44
|
Kerrin Lee-Gartner
|
7.
|
18 lutego
|
1992
|
Albertville
|
Supergigant
|
1:21,22
|
+2,55
|
Deborah Compagnoni
|
DNF2
|
19 lutego
|
1992
|
Albertville
|
Gigant
|
2:12,74
|
-
|
Pernilla Wiberg
|
31.
|
15 lutego
|
1994
|
Lillehammer
|
Supergigant
|
1:22,15
|
+3,04
|
Diann Roffe
|
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
DNF[2]
|
3 lutego
|
1985
|
Bormio
|
Zjazd
|
1:26,96
|
+1,80
|
Michela Figini
|
13.
|
4 lutego
|
1985
|
Bormio
|
Kombinacja
|
18,72 pkt
|
+80,03 pkt
|
Erika Hess
|
14.
|
6 lutego
|
1985
|
Bormio
|
Gigant
|
2:18,53
|
+2,53
|
Diann Roffe
|
DNF1[3]
|
9 lutego
|
1985
|
Bormio
|
Slalom
|
1:29,58
|
-
|
Perrine Pelen
|
8.
|
1 lutego
|
1987
|
Crans-Montana
|
Zjazd
|
1:43,80
|
+1,95
|
Maria Walliser
|
8.
|
3 lutego
|
1987
|
Crans-Montana
|
Supergigant
|
1:19,17
|
+2,23
|
Maria Walliser
|
10.
|
5 lutego
|
1987
|
Crans-Montana
|
Gigant
|
2:21,22
|
+3,20
|
Vreni Schneider
|
DNF[4]
|
2 lutego
|
1989
|
Vail
|
Kombinacja
|
5,65 pkt
|
-
|
Tamara McKinney
|
6.
|
5 lutego
|
1989
|
Vail
|
Zjazd
|
1:46,50
|
+1,88
|
Maria Walliser
|
3.
|
8 lutego
|
1989
|
Vail
|
Supergigant
|
1:19,46
|
+0,04
|
Ulrike Maier
|
DNF1[5]
|
11 lutego
|
1989
|
Vail
|
Gigant
|
2:29,37
|
-
|
Vreni Schneider
|
11.
|
26 stycznia
|
1991
|
Saalbach
|
Zjazd
|
1:29,12
|
+1,36
|
Petra Kronberger
|
8.
|
29 stycznia
|
1991
|
Saalbach
|
Supergigant
|
1:08,72
|
+1,11
|
Ulrike Maier
|
DNF[6]
|
31 stycznia
|
1991
|
Saalbach
|
Kombinacja
|
26,45 pkt
|
-
|
Chantal Bournissen
|
14.
|
2 lutego
|
1991
|
Saalbach
|
Gigant
|
2:07,45
|
+2,48
|
Pernilla Wiberg
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w zawodach
- Les Diablerets – 30 stycznia 1983 (kombinacja) – 2. miejsce
- Sestriere – 7 grudnia 1985 (supergigant) – 2. miejsce
- Val d’Isère – 12 grudnia 1985 (zjazd) – 1. miejsce
- Val d’Isère – 13 grudnia 1985 (zjazd) – 3. miejsce
- Oberstaufen – 19 stycznia 1986 (gigant) – 2. miejsce
- Park City – 29 listopada 1986 (gigant) – 1. miejsce
- Val d’Isère – 2 grudnia 1988 (zjazd) – 3. miejsce
- Tignes – 19 stycznia 1989 (zjazd) – 3. miejsce
- Lake Louise – 18 lutego 1989 (zjazd) – 3. miejsce
- Lake Louise – 19 lutego 1989 (zjazd) – 3. miejsce
- Las Leñas – 8 sierpnia 1989 (zjazd) – 1. miejsce
- Vail – 2 grudnia 1989 (supergigant) – 3. miejsce
- Steamboat Springs – 9 grudnia 1989 (zjazd) – 3. miejsce
- Steamboat Springs – 10 grudnia 1989 (kombinacja) – 2. miejsce
- Panorama – 16 grudnia 1989 (zjazd) – 2. miejsce
- Panorama – 17 grudnia 1989 (zjazd) – 3. miejsce
- Hinterstoder – 8 stycznia 1990 (gigant) – 3. miejsce
- Méribel – 10 lutego 1990 (supergigant) – 3. miejsce
- Åre – 16 marca 1990 (supergigant) – 2. miejsce
- Méribel – 19 stycznia 1991 (supergigant) – 2. miejsce
- Garmisch-Partenkirchen – 9 lutego 1991 (supergigant) – 3. miejsce
- Morzine – 25 stycznia 1992 (zjazd) – 3. miejsce
- Lake Louise – 19 grudnia 1992 (zjazd) – 3. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 20 stycznia 1995 (zjazd) – 1. miejsce
Linki zewnętrzne
Przypisy
Identyfikatory zewnętrzne:
|
|