Mięsień naramienny

Mięsień naramienny (ang. deltoid muscle, łac. musculus deltoideus) – w anatomii człowieka leżący powierzchownie, największy mięsień okolicy barku, o kształcie trójkątnym (odwróconej greckiej litery Δ)^[1][2].

Znajduje się na zewnętrznej stronie barku. Jego przyczep początkowy dzieli się na trzy części:

• część przednia (obojczykowa) przyczepia się do końca barkowego obojczyka,
• część środkowa (barkowa) przyczepia się do wyrostka barkowego łopatki,
• część tylna (grzebieniowa) przyczepia się do grzebienia łopatki^[1][2].

Wspólny przyczep końcowy wszystkich części mięśnia naramiennego znajduje się na guzowatości naramiennej kości ramiennej^[1][2].

Unaczyniony jest przez tętnice odchodzące od tętnicy pachowej: tętnicę okalającą ramię tylną i gałąź naramienną tętnicy piersiowo-barkowej^[1], a unerwiony przez nerw pachowy C_5–6^[1][2].

Część barkowa mięśnia odwodzi ramię aż do poziomu. Podnoszenie ramienia powyżej poziomu odbywa się w stawach obojczykowych. Część obojczykowa przywodzi do przodu i dokonuje ruchu obrotowego ramienia do wewnątrz. Część grzebieniowa przywodzi do tyłu i dokonuje rotacji ramienia na zewnątrz^[1].