Leży w górach Judzkich w odległości około 7 km na zachód od Jerozolimy, w otoczeniu miejscowości Har Adar, wiosek Moca Illit i Ajn Nakkuba, moszawów Bet Zajit i Bet Nekofa oraz kibucu Cowa. Miejscowość składa się z dwóch oddzielnych części: Mewasseret Jeruszalajim i Ma’oz Cijjon, będących pod jurysdykcją jednego samorządu lokalnego.
Historia
Okoliczne wzgórza od starożytności zajmowały strategiczne miejsce przy drodze z równiny nadbrzeżnej do Jerozolimy. Z tego powodu Rzymianie wybudowali tutaj twierdzę znaną jako Castellum. Na jej ruinach krzyżowcy wybudowali zamek Castellum Belveer, którego ruiny wznoszą się na szczycie wzgórza do czasów współczesnych. Prawdopodobnie w okresie panowania osmańskiego przy wzgórzu powstała arabska wioska Al-Qastal[1].
Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny w 1948 roku wioska była miejscem zażartych walk izraelsko-arabskich, kilkakrotnie przechodząc z rąk do rąk. Przełomowym momentem w walkach okazała się śmierć znanego arabskiego dowódcy Abd al-Qadir al-Husayni, na którego pogrzeb udało się do Jerozolimy wielu Arabów. Wielu z nich opuściło pozycje obronne, umożliwiając izraelskim oddziałom przeprowadzenie 9 kwietnia udanego szturmu. Wioska przestała wówczas praktycznie istnieć[2]. Podczas wojny o niepodległość w 1948 wzgórze z twierdzą krzyżowców zostało zamienione w żydowski punkt oporu, który urósł do rangi symbolu wojny. Miejsce to zachowano jako pamiątka dla potomnych. Można tutaj oglądać modele oraz eksponaty z czasów bitwy z 1948[3].
W 1951 założono tutaj osadę Ma’oz Cijjon (pol.Twierdza Syjonu), w której osiedlili się żydowscy imigranci z Iraku, Kurdystanu, Iranu i Afryki Północnej. Początkowo był to typowy obóz dla przesiedleńców (hebr.ma’abara), w którym osadnicy mieszkali w namiotach i budowali kolejne baraki mieszkalne. Wielu z tutejszych mieszkańców pracowało w pobliskich kamieniołomachBoneh.
W 1956 na wzgórzu położonym na wschód od Ma’oz Cijjon założono nową osadę, którą nazwano Mewasseret Jeruszalajim. Zamieszkali w niej żydowscy imigranci z Afryki Północnej. Tutejsi mieszkańcy pracowali w sadach owocowych w dolinie Arazim.
W 1963 nastąpiło połączenie obu osad w jednym samorządzie lokalnym Mewasseret Cijjon. Nazwę zaczerpnięto z tekstu Księgi Izajasza 40:9
Wstąpże na wysoką górę,
zwiastunko dobrej nowiny w Syjonie!
Podnieś mocno twój głos,
zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem!
Podnieś głos, nie bój się!
Powiedz miastom judzkim:
„Oto wasz Bóg!”
W miejscowości znajdują się 3 szkoły podstawowe i 1 szkoła średnia. Dodatkowo jest tutaj jesziwaSha’arei Mevaseret[5].
Turystyka
Rejon wzgórza Castel z ruinami zamku krzyżowców znajduje się pod szczególną ochroną. Utworzono tutaj Park Narodowy Castel, który jest dużą atrakcją turystyczną[6].
Instytucje
W 2006 roku Agencja Żydowska otworzyła w mieście ośrodek absorpcji nowych imigrantów, którzy przyjeżdżają do państwa Izraela[7]. W centrum absorpcji przebywają obecnie w większości imigranci z Etiopii. Znajduje się tutaj etiopskie centrum prawne Tebeka oraz liczni doradcy, tłumacze, nauczyciele i pracownicy pomocy społecznej. Niektórzy opisują ośrodek jako „odrębna wioska wewnątrz miasta”. Wokół ośrodka dochodzi do licznych napięć społecznych, które są żywo komentowane przez izraelskie i zagraniczne media[8].
W Mewasseret Cijjon swoją działalność prowadzi wiele różnorodnych firm i przedsiębiorstw. Między innymi, firma A. Bouton Road Construction and Development Ltd. zajmuje się budownictwem i budową dróg[10].
↑Israel Nature & National Parks Protection Authority: Castel National Park. [dostęp 2008-10-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 czerwca 2008)]. (pol.).
↑Castel National Park. [w:] Israel Nature & National Parks Protection Authority [on-line]. 2011-02-27. [dostęp 2011-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-31)]. (ang.).
