Mewa południowa[3], mewa dominikańska (Larus dominicanus) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodzinymewowatych (Laridae), zamieszkujący przybrzeżne wody mórz i oceanów, wybrzeża i wyspy półkuli południowej. Nie jest zagrożony.
Wyraźny jedynie dymorfizm wiekowy. Długość ciała ok. 54–65 cm, rozpiętość skrzydeł 128–142 cm, masa ciała 0,9–1,34 kg. Samce są większe od samic. Osobniki dorosłe: biała głowa, korpus i ogon. Z wyjątkiem białych brzegów zewnętrzna strona skrzydeł i grzbiet między nimi czarne. Dziób żółty z czerwoną plamką na jego spodniej części. Osobniki młodociane mają szaro-brązowe, dropiate ubarwienie, czarny dziób.
Ekologia i zachowanie
Jaja i pisklę mewy południowej
Biotop
Brzegi mórz i wody przybrzeżne.
Gniazdo
Gniazdują w niewielkich koloniach na skalistych wzgórzach i klifach nadmorskich.
Jaja
W ciągu roku wyprowadzają jeden lęg, składając 2–3 jaja.
Wysiadywanie
Jaja wysiadywane są przez okres 24–30 dni przez obydwoje rodziców[4].
Osobnik młodociany
Pisklęta
Pisklęta po wykluciu pokryte są szarawym puchem z czarnymi plamkami na głowie. Ich karmieniem zajmują się oboje rodzice. Młode w pełni opierzone stają się po około 7 tygodniach od wyklucia[4].
Pożywienie
Mewy południowe żywią się mięczakami, rybami, skorupiakami planktonowymi, jak również padliną. Często podążają za statkami, kradnąc pożywienie rybitwom. W Antarktyce głównym źródłem pokarmu są ślimaki Nacella concinna (czareczki). Młode osobniki żywią się małymi rybami, głównie młodymi śledzikami antarktycznymiPleuragramma antarcticum, które występują blisko powierzchni wody i są odpowiednio małe.
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) nieprzerwanie od 1988 roku uznaje mewę południową za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Całkowitą liczebność populacji szacuje się na 3,3–4,3 miliona osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy, choć niektóre populacje mają nieznane trendy liczebności[2].
