PROFILPELAJAR.COM

Mewa czerwonodzioba
	Chroicocephalus novaehollandiae
	(Stephens, 1826)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	siewkowe
Podrząd	mewowce
Rodzina	mewowate
Podrodzina	mewy
Rodzaj	Chroicocephalus
Gatunek	mewa czerwonodzioba
Synonimy
	Larus novaehollandiae Stephens, 1826;
	Larus novaehollandiae Stephens, 1826;
Podgatunki
	C. n. forsteri (Mathews, 1912); C. n. novaehollandiae (Stephens, 1826); C. n. scopolinus (J.R. Forster, 1844);
	C. n. forsteri (Mathews, 1912); C. n. novaehollandiae (Stephens, 1826); C. n. scopolinus (J.R. Forster, 1844);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mewa czerwonodzioba^[3] (Chroicocephalus novaehollandiae) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny mewowatych (Laridae). Występuje w niemal całej Australii, w Nowej Zelandii oraz na okolicznych wyspach.

Morfologia

Długość ciała wynosi 40–45 cm, rozpiętość skrzydeł 91–96 cm. Głowa, pierś, spód ciała i sterówki białe. Skrzydła szare, lotki czarne. Dziób i nogi czerwone. Tęczówka biała. Osobniki młode mają na skrzydłach szarobrązowe plamki, mają czarne tęczówki i czarne nogi oraz dziób. Dodatkowo mają czarne zakończenia sterówek. Dymorfizm płciowy nie jest widoczny^[4].

Wymiary

Pochodzenie okazów (♂♀)	Skrzydło	Dziób	Ogon	Skok	Całkowita długość	Masa ciała (g)
Tasmania	268–309	43–51	108–121	42–51	—	—
Nowa Południowa Walia	272–305	41,5–49	105–122	42–50	362–415	195–397
Nowa Kaledonia	287	52	108	44	—	—

Wymiary podano w milimetrach^[5], jeżeli nie napisano inaczej. Znak "—" oznacza niezebrany pomiar.

Zasięg występowania

Mewa czerwonodzioba zasiedla przede wszystkim Australię i Nową Zelandię. Gniazduje głównie na wybrzeżu i małych okolicznych wyspach; nie gniazduje w północnej i wschodniej części kontynentu australijskiego oraz w południowo-wschodniej Australii Zachodniej i południowo-zachodniej Australii Południowej. Obszary te, podobnie jak i interior, są zasiedlone przez ten gatunek jedynie w okresie zimowym^[6]. Zależnie od podgatunku zasiedla^[7]^[8]:

C. n. forsteri (Mathews, 1912) – północna i północno-wschodnia Australia, Nowa Kaledonia i Wyspy Lojalności
C. n. novaehollandiae (Stephens, 1826) – mewa czerwonodzioba – południowa Australia i Tasmania; populacja z Tasmanii niekiedy wydzielana do osobnego podgatunku C. n. gunni
C. n. scopolinus (J.R. Forster, 1844) – mewa nowozelandzka^[3] – Nowa Zelandia; przez niektórych autorów była uznawana za osobny gatunek

Zachowanie

Odzywa się szorstkim kaow lub kwee-aarr. Żywi się rybami, ich odpadkami, lądowymi i morskimi bezkręgowcami, padliną i odpadkami pozostawianymi przez ludzi. Nocuje w gnieździe. Niekiedy towarzyszy kutrom rybackim, nie obawia się człowieka i pobiera pokarm z ręki. W stadach panuje hierarchia, osobniki starsze przepędzają młode z żerowisk^[4].

Lęgi

Okres lęgowy trwa cały rok. Gniazdo stanowi płytkie zagłębienie wydrapane w ziemi, wyściełane materią roślinną. Gniazduje kolonijnie. Oba ptaki z pary biorą udział w przyszykowaniu gniazda. Samica składa najczęściej 3^[4] jaja (1–6^[8]); mogą one być białawe^[4], pomiędzy zielonym a brązowym, sporadycznie niebieskozielone^[8]; jaja są pokryte czarnymi, brązowymi i fioletowymi plamami. Inkubacja trwa 21–27 dni, wysiadują oba ptaki z pary. Młode są szarobrązowe, pokryte czarnymi plamkami. Opiekują się nimi zarówno samiec, jak i samica. Usamodzielniają się po 6 tygodniach od wyklucia. Jeżeli przed osiągnięciem dorosłości oddalą się od terytorium gniazda, mogą zostać zabite przez inne mewy. Maksymalna długość życia wynosi 11 lat^[4].

Status

Mewa czerwonodzioba ma bardzo duży zasięg występowania (3 360 000 km² terenów lęgowych). Całkowita liczebność populacji nie jest znana, lecz ma trend wzrostowy. W związku z tym mewa czerwonodzioba otrzymała status gatunku najmniejszej troski (LC, Least Concern)^[6].

Obrączki dla tego gatunku wykonane są ze stali nierdzewnej lub aluminium. Średnica wewnętrzna obrączki wynosi 6,5 mm^[9].

Przypisy

↑ Chroicocephalus novaehollandiae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ BirdLife International, Larus novaehollandiae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2020-01-25] (ang.).
↑ ^a ^b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 - mewy (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-09-05].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Nicole Bouglouan: Silver Gull. Oiseaux-Birds, 22 października 2013. [dostęp 2019-03-02].
↑ R.E. Johnstone. Distribution, status and variations of the Silver Gull Larus novaehollandiae Stephens, with notes on the Larus cirrocephalus. „Records – Western Australian Museum”. 10 (2), s. 133–165, 1982.
↑ ^a ^b Silver Gull Larus novaehollandiae. BirdLife International. [dostęp 2019-03-02].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Noddies, gulls, terns, auks. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-09-05]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Burger, J., M. Gochfeld, G.M. Kirwan & E.F.J. Garcia: Silver Gull (Chroicocephalus novaehollandiae), version 1.0. [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2023-03-03]. (ang.).
↑ Recommended Band Size List – Birds of Australia and its Territories. Ministerstwo Środowiska, Australia, maj 2000.