PROFILPELAJAR.COM

Mercedes-Benz W154
Kategoria	Grand Prix
Konstruktor	Mercedes-Benz
Projektant	Max Sailer; Rudolf Uhlenhaut
	Dane techniczne
Nadwozie	przestrzenna rama rurowa, karoseria z aluminium
Zawieszenie; przednie	wahacze, sprężyny, amortyzartory hydrauliczne
Zawieszenie; tylne	oś De Dion, drążki skrętne, amortyzartory hydrauliczne
Silnik	Mercedes M154/M163 3,0S
Skrzynia biegów	Mercedes, manualna, 5 biegów
Opony	Continental
	Historia
Debiut	Grand Prix Francji 1938
Kierowcy	Hermann Lang; Manfred von Brauchitsch; Rudolf Caracciola; Richard Seaman
Używany	1938–1939
	Mistrzostwa
Kierowców	1938 – Rudolf Caracciola
	Wyścigi
Wyścigi	8
Wygrane	6
Pole position	7
Najszybsze okrążenie	8
Mercedes-Benz W125	Mercedes-Benz W165
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mercedes-Benz W154 – samochód Grand Prix konstrukcji Mercedesa, używany w sezonach 1938–1939. Pojazdem tym Rudolf Caracciola zdobył mistrzostwo Europy w 1938 roku. Po II wojnie światowej W154 był sporadycznie wykorzystywany w wyścigach Indianapolis 500.

Historia

Zaprojektowanie przez Mercedesa następcy W125 było konieczne w związku z wprowadzeniem nowych przepisów. We wrześniu 1936 roku AIACR ogłosiła nowy regulamin na sezon 1938. Najważniejszą zmianą było zmniejszenie pojemności silników do 4,5 litra lub 3 litrów w przypadku silników doładowanych. Ponadto ustalono minimalną masę pojazdu na poziomie od 400 do 850 kg w zależności od umiejscowienia silnika^[1].

W 1937 roku Mercedes rozważał różne rozwiązania^[1]. Zwrócono się o pomoc do Porsche, które zaproponowało zastosowanie jednostki w układzie W24 z wtryskiem paliwa. Ten silnik rozwijał jednak moc 305 KM, co nie zadowalało Mercedesa^[2]. Ostatecznie w celu uniknięcia przegrzewania Mercedes opracował silnik V12 projektu Alberta Heessa. Ta jednostka miała cztery zawory na cylinder i dwie sprężarki Rootsa, zastąpione w 1939 roku jedną dwustopniową. Jako płyn chłodzący wykorzystano glikol, który rozgrzewał się do 125 °C^[1]. Wykorzystano dziewięć pomp oleju, zdolnych przetłaczać sto litrów oleju na minutę. Do napędzania pojazdu służyła specjalna mieszanka paliwowa, zawierająca alkohol metylowy, nitrobenzen, aceton i eter dietylowy. Samochód, spalający około litr na kilometr, dysponował dwoma zbiornikami paliwa o łącznej pojemności 400 litrów, przy czym część paliwa była używana do chłodzenia tłoków^[3]. Cały silnik ważył około 500 kg i początkowo rozwijał 427 KM przy 8000 obr./min, jednakże w Grand Prix Francji 1938 egzemplarz Hermanna Langa dysponował mocą 474 KM, przez co kierowca osiągnął prędkość 283 km/h. Jednostka była zamontowana głęboko i pod kątem, a z chłodnicy wystawały wloty powietrza gaźników. Napęd był przekazywany za pośrednictwem pięciobiegowej przekładni^[1].

Zawieszenie zostało zaprojektowane przez Maxa Wagnera. Jego zadaniem było stworzenie układu dobrze pasującego do podwozia. Wagner zdecydował się zastosować w przeważającej części rozwiązania z modelu W125, jednak zwiększył odporność na skręcanie o 30%^[1]. Z kolei przesunięcie silnika spowodowało, iż wał napędowy znalazł się obok kierowcy, w efekcie czego zawodnik siedział nisko^[3]. To rozwiązanie obniżyło środek ciężkości i miało dobry wpływ na trzymanie się drogi^[1].

Pierwsze testy Mercedes odbył w styczniu 1938 roku^[1]. W debiutanckim Grand Prix Pau, przy absencji Auto Uniona, Mercedes zajął drugie miejsce, za René Dreyfusem w Delahaye^[2]. Pierwszym ważnym wyścigiem dla W154 było Grand Prix Francji 1938, rozgrywane w ramach mistrzostw Europy. Mercedesy zdobyły w nim trzy pierwsze miejsca: wygrał Manfred von Brauchitsch przed Rudolfem Caracciolą i Hermannem Langiem. Mercedes zdominował sezon 1938, a Caracciola zdobył tytuł mistrzowski. Ogółem w 1938 roku Mercedes wyprodukował czternaście samochodów i dziewiętnaście silników^[3].

Na przełomie 1938 i 1939 roku udoskonalono samochód poprzez ulepszenie silnika (o mocy 483 KM), zwiększenie obrysu kokpitu i poprawę bezpieczeństwa oraz zamontowanie nowej tablicy przyrządów z obrotomierzem i wskaźnikami temperatury oleju i cieczy chłodzącej^[1]. Sezonu 1939 nie dokończono z powodu wybuchu wojny. Latem Mercedes zbudował oparty na W154 model W165 z silnikiem V8^[2]. Po zakończeniu wojny pojazd w latach 1947–1948 uczestniczył w wyścigu Indianapolis 500, a jego kierowcami byli odpowiednio Duke Nalon oraz Chet Miller, Ken Fowler i Louis Tomei, jednakże w żadnym starcie model W154 nie ukończył zawodów. Model rywalizował również w dwóch wyścigach Argentyńskiej Formuły Libre, również bez sukcesów^[4].

Wyniki

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Samochodowe mistrzostwa Europy

Punktacja mistrzostw Europy AIACR
Kolor	Rezultat	Punkty
Złoty	Zwycięzca	1
Srebrny	2 miejsce	2
Brązowy	3 miejsce	3
Zielony	Przynajmniej 75% rezultatu zwycięzcy	4
Niebieski	50%-75% rezultatu zwycięzcy	5
Fioletowy	25%-50% rezultatu zwycięzcy	6
Czerwony	Poniżej 25% rezultatu zwycięzcy	7
Czarny	Zdyskwalifikowany	8
Biały	Nie brał udziału	8

Sezon	Zespół	Kierowcy	Wyniki w poszczególnych eliminacjach				Wyniki kierowców
1938							Pkt.	Msc.
	Daimler-Benz AG	Rudolf Caracciola	2	2	1	3	8	1
		Manfred von Brauchitsch	1	NU	3	NU	15	2
		Hermann Lang	3	NU	10	NU	17	3
		Richard Seaman	–	1	2	NU	18	4
1939							Pkt.	Msc.
	Daimler-Benz AG	Rudolf Caracciola	NU	NU	1	2	–	–
		Hermann Lang	1	NU	NU	1	–	–
		Manfred von Brauchitsch	3	NU	NU	3	–	–
		Richard Seaman	NU	–	–	–	–	–
		Heinz Brendel	–	–	NU	–	–	–
		Hans-Hugo Hartmann	–	–	–	6	–	–

Mistrzostwa świata Formuły 1

Sezon	Zespół	Silnik	Kierowcy	Wyniki w poszczególnych eliminacjach								Wyniki kierowców		Wyniki konstruktora
1957												Pkt.	Msc.	Pkt.	Msc.
1957	James E Shreve	Jaguar	Danny Kladis	–	–	NZ	–	–	–	–	–	0	NS	–	–

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Mercedes-Benz W154 [online], Mercedes AMG Petronas F1 Team [dostęp 2020-08-09] .
↑ ^a ^b ^c PrzemysławP. Rosołowski PrzemysławP., Mercedes-Benz W 154 [online], AutoGEN, 28 lipca 2012 [dostęp 2020-08-09] .
↑ ^a ^b ^c Mercedes W 154 [online], Grand Prix History [dostęp 2020-08-09] .
↑ WouterW. Melissen WouterW., Mercedes-Benz W154 [online], AutoGEN, 21 grudnia 2009 [dostęp 2020-08-09] .