|
Państwo
|
Francja
|
Data i miejsce urodzenia
|
2 października 1984 Le Puy-en-Velay
|
Wzrost
|
170 cm
|
Gra
|
praworęczna, oburęczny forehand i backhand
|
Status profesjonalny
|
luty 2000
|
Zakończenie kariery
|
14 sierpnia 2013
|
Trener
|
Walter Bartoli
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
8 WTA, 6 ITF
|
Najwyżej w rankingu
|
7 (30 stycznia 2012)
|
Australian Open
|
QF (2009)
|
Roland Garros
|
SF (2011)
|
Wimbledon
|
W (2013)
|
US Open
|
QF (2012)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
3 WTA, 1 ITF
|
Najwyżej w rankingu
|
15 (5 lipca 2004)
|
Australian Open
|
3R (2004, 2005)
|
Roland Garros
|
3R (2005, 2006)
|
Wimbledon
|
QF (2004)
|
US Open
|
SF (2003)
|
|
|
Strona internetowa
|
Marion Bartoli (wym. /maʁjɔ̃ baʁtɔli/; ur. 2 października 1984 w Le Puy-en-Velay) – francuska tenisistka, mistrzyni Wimbledonu 2013 oraz finalistka Wimbledonu 2007, mistrzyni juniorskiego US Open 2001, reprezentantka kraju w rozgrywkach Pucharu Federacji.
Kariera
Jako juniorka wygrała US Open 2001. Klasyfikowana była na trzecim miejscu w rankingu juniorskim.
Zadebiutowała w gronie zawodowych tenisistek podczas French Open 2001, przegrywając w pierwszej rundzie z Kolumbijką Cataliną Castaño. Również w Australian Open 2002 odpadła w pierwszej rundzie, ulegając Słowence Tinie Pisnik. W tym samym roku grała w turnieju głównym French Open, przegrywając w pierwszej rundzie Ai Sugiyamą. W tym samym roku na kortach USTA National Tennis Center przebrnęła przez kwalifikacje, a następnie pokonała Arantxę Sánchez Vicario i Rossanę de los Ríos, ulegając dopiero w trzeciej rundzie Lindsay Davenport. Pierwszy turniej zawodowy, który zaliczyła, a który nie był imprezą wielkoszlemową miał miejsce w Gold Coast. Przegrała w pierwszym meczu z Silviją Talają.
W lipcu 2007 doszła do finału wielkoszlemowego Wimbledonu, pokonując w półfinale liderkę rankingu tenisistek, Justine Henin. W decydującym spotkaniu przegrała z Venus Williams 4:6, 1:6. Po US Open 2007 została najlepszą tenisistką z Francji, wyprzedzając dotychczasową nr 1 kraju Amélie Mauresmo. W 2013 roku zwyciężyła w zawodach gry pojedynczej na wielkoszlemowym Wimbledonie. W meczu mistrzowskim pokonała Sabine Lisicki 6:1, 6:4.
W przeciągu kariery wygrała w ośmiu turniejach w grze pojedynczej, a w jedenastu osiągała finał. W grze podwójnej triumfowała trzykrotnie, a cztery razy awansowała do finału następnie w nim przegrywając.
Była reprezentantką Francji w Pucharze Federacji w latach 2004 i 2013. Rozegrała łącznie cztery mecze – dwa wygrane spotkania singlowe i dwa pojedynki deblowe, z których jeden wygrała.
14 sierpnia 2013 roku, po przegranym spotkaniu z Simoną Halep w turnieju w Cincinnati, ogłosiła zakończenie kariery. Powodem miały być ciągle odnawiające się problemy zdrowotne i kontuzje[1][2].
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
Turniej |
1999 |
2000 |
2001 |
2002 |
2003 |
2004 |
2005 |
2006 |
2007 |
2008 |
2009 |
2010 |
2011 |
2012 |
2013 |
Tytuły |
Z–P
|
Australian Open
|
A
|
A
|
A
|
1R
|
1R
|
2R
|
2R
|
2R
|
2R
|
1R
|
QF
|
3R
|
2R
|
3R
|
3R
|
0 / 12
|
15 – 12
|
French Open
|
A
|
A
|
1R
|
1R
|
2R
|
1R
|
1R
|
2R
|
4R
|
1R
|
2R
|
3R
|
SF
|
2R
|
3R
|
0 / 13
|
16 – 13
|
Wimbledon
|
A
|
A
|
A
|
A
|
1R
|
3R
|
2R
|
2R
|
F
|
3R
|
3R
|
4R
|
QF
|
2R
|
W
|
1 / 11
|
28 – 10
|
US Open
|
A
|
A
|
A
|
3R
|
1R
|
2R
|
3R
|
3R
|
4R
|
4R
|
2R
|
2R
|
2R
|
QF
|
A
|
0 / 11
|
20 – 11
|
|
Ranking na koniec roku
|
–[a]
|
1120
|
345
|
106
|
57
|
41
|
40
|
17
|
10
|
17
|
11
|
16
|
9
|
11
|
13
|
1 / 47
|
79 – 46
|
Występy w grze podwójnej
Turniej |
1999 |
2000 |
2001 |
2002 |
2003 |
2004 |
2005 |
2006 |
2007 |
2008 |
2009 |
2010 |
2011 |
2012 |
2013 |
Tytuły |
Z–P
|
Australian Open
|
A
|
A
|
A
|
A
|
2R
|
3R
|
3R
|
A
|
1R
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
0 / 4
|
5 – 4
|
French Open
|
A
|
A
|
A
|
1R
|
2R
|
2R
|
3R
|
3R
|
1R
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
0 / 6
|
6 – 6
|
Wimbledon
|
A
|
A
|
A
|
A
|
2R
|
QF
|
3R
|
2R
|
3R
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
0 / 5
|
9 – 4
|
US Open
|
A
|
A
|
A
|
A
|
SF
|
1R
|
1R
|
2R
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
0 / 4
|
5 – 4
|
|
Ranking na koniec roku
|
–
|
–
|
–
|
282
|
20
|
37
|
47
|
33
|
113
|
–
|
–
|
–
|
–
|
–
|
–
|
0 / 19
|
25 – 18
|
Występy w grze mieszanej
Finały turniejów WTA
Gra pojedyncza 19 (8-11)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Przeciwniczka |
Wynik finału
|
Zwyciężczyni
|
1.
|
7 stycznia 2006
|
Auckland
|
Twarda
|
Wiera Zwonariowa
|
6:2, 6:2
|
Finalistka
|
1.
|
11 września 2006
|
Bali
|
Twarda
|
Swietłana Kuzniecowa
|
5:7, 2:6
|
Zwyciężczyni
|
2.
|
8 października 2006
|
Tokio
|
Twarda
|
Aiko Nakamura
|
2:6, 6:2, 6:2
|
Zwyciężczyni
|
3.
|
5 listopada 2006
|
Québec
|
Dywanowa (hala)
|
Olga Puczkowa
|
6:0, 6:0
|
Finalistka
|
2.
|
7 maja 2007
|
Praga
|
Ceglana
|
Akiko Morigami
|
1:6, 3:6
|
Finalistka
|
3.
|
7 lipca 2007
|
Wimbledon
|
Trawiasta
|
Venus Williams
|
4:6, 1:6
|
Finalistka
|
4.
|
20 lipca 2008
|
Stanford
|
Twarda
|
Aleksandra Wozniak
|
5:7, 3:6
|
Finalistka
|
5.
|
10 stycznia 2009
|
Brisbane
|
Twarda
|
Wiktoryja Azaranka
|
3:6, 1:6
|
Zwyciężczyni
|
4.
|
8 marca 2009
|
Monterrey
|
Twarda
|
Li Na
|
6:4, 6:3
|
Zwyciężczyni
|
5.
|
2 sierpnia 2009
|
Stanford
|
Twarda
|
Venus Williams
|
6:2, 5:7, 6:4
|
Finalistka
|
6.
|
8 listopada 2009
|
Bali
|
Twarda (hala)
|
Aravane Rezaï
|
5:7, krecz
|
Finalistka
|
7.
|
20 marca 2011
|
Indian Wells
|
Twarda
|
Caroline Wozniacki
|
1:6, 6:2, 3:6
|
Finalistka
|
8.
|
21 maja 2011
|
Strasburg
|
Ceglana
|
Andrea Petković
|
4:6, 0:1 krecz
|
Zwyciężczyni
|
6.
|
18 czerwca 2011
|
Eastbourne
|
Trawiasta
|
Petra Kvitová
|
6:1, 4:6, 7:5
|
Finalistka
|
9.
|
31 lipca 2011
|
Stanford
|
Twarda
|
Serena Williams
|
5:7, 1:6
|
Zwyciężczyni
|
7.
|
16 października 2011
|
Osaka
|
Twarda
|
Samantha Stosur
|
6:3, 6:1
|
Finalistka
|
10.
|
12 lutego 2012
|
Paryż
|
Twarda (hala)
|
Angelique Kerber
|
6:7(3), 7:5, 3:6
|
Finalistka
|
11.
|
22 lipca 2012
|
Carlsbad
|
Twarda
|
Dominika Cibulková
|
1:6, 5:7
|
Zwyciężczyni
|
8.
|
6 lipca 2013
|
Wimbledon
|
Trawiasta
|
Sabine Lisicki
|
6:1, 6:4
|
Gra podwójna 7 (3-4)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Partnerka |
Przeciwniczki |
Wynik finału
|
Finalistka
|
1.
|
9 lutego 2003
|
Paryż
|
Dywanowa
|
Stéphanie Cohen-Aloro
|
Barbara Schett Patty Schnyder
|
6:2, 2:6, 6:7(5)
|
Finalistka
|
2.
|
26 października 2003
|
Linz
|
Twarda
|
Silvia Farina Elia
|
Liezel Huber Ai Sugiyama
|
1:6, 6:7(6)
|
Zwyciężczyni
|
1.
|
11 kwietnia 2004
|
Casablanca
|
Ceglana
|
Émilie Loit
|
Els Callens Katarina Srebotnik
|
6:4, 6:2
|
Finalistka
|
3.
|
11 października 2004
|
Taszkent
|
Twarda
|
Mara Santangelo
|
Adriana Serra Zanetti Antonella Serra Zanetti
|
6:1, 3:6, 4:6
|
Zwyciężczyni
|
2.
|
6 lutego 2005
|
Pattaya
|
Twarda
|
Anna-Lena Grönefeld
|
Marta Domachowska Silvija Talaja
|
6:3, 6:2
|
Zwyciężczyni
|
3.
|
14 maja 2006
|
Praga
|
Ceglana
|
Szachar Pe’er
|
Ashley Harkleroad Bethanie Mattek
|
6:4, 6:4
|
Finalistka
|
4.
|
8 stycznia 2007
|
Sydney
|
Twarda
|
Meilen Tu
|
Anna-Lena Grönefeld Meghann Shaughnessy
|
3:6, 6:3, 6:7(2)
|
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (1)
Uwagi
- ↑ Wystąpiła w rozgrywkach, ale przez zbyt małą liczbę punktów nie została sklasyfikowana w rankingu WTA.
Przypisy
Bibliografia
Triumfatorki
Wimbledonu w grze pojedynczej (XXI wiek)
2001–2010 |
|
---|
2011–2020 |
|
---|
od 2021 |
|
---|