W 1945 podjął współpracę z „Dziennikiem Łódzkim”, w latach 1947–1948 publikował w „Nowinach Literackich”, w latach 1948–1950 w „Odrodzeniu”, w latach 1948–1953 na łamach „Wsi”, zaś w latach 1952–1962 drukował w „Nowej Kulturze” wiersze, recenzje literackie i teatralne oraz felietony. Od 1958 współpracował z czasopismem „Odgłosy”, w latach 1960–1966 był członkiem zespołu redakcyjnego tego pisma, na którego łamach prowadził rubrykę „Sedno rzeczy”. W latach 1966–1969 pracował jako kierownik literacki Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi oraz jako redaktor naczelny pisma „Osnowa”. W 1969 przeprowadził się do Warszawy, gdzie do 1972 był zastępcą redaktora naczelnego pisma „Poezja”. W 1973 związał się z „Miesięcznikiem Literackim”, w którym redagował dział poezji. W 1986 ogłosił obszerny i reprezentatywny wybór swoich wierszy pod tytułem Wiek trzech epok. W 1987 uhonorowany został nagrodą miesięcznika „Poezja” za całokształt twórczości literackiej[2].
↑JanuszJ.DrzewuckiJanuszJ., Rewolucja, cywilizacja i dramat istnienia. Szkic o poezji Mariana Piechala, „Poezja”, nr 2, 1988. Brak numerów stron w czasopiśmie
↑JerzyJ.Kisson-JaszczyńskiJerzyJ., Prowincjonałki. Alfabet piotrkowski, Piotrkowskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Piotrków Trybunalski 1993, s. 46. Brak numerów stron w książce
