PROFILPELAJAR.COM

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	28 marca 1929
Miejscowość	Płock
Miejsce	Świątynia Miłosierdzia i Miłości w Płocku
Konsekrator	Jan Maria Michał Kowalski
Współkonsekratorzy	Roman Maria Jakub Próchniewski; Leon Maria Andrzej Gołębiowski; Wawrzyniec Maria Franciszek Rostworowski
Konsekrowani biskupi
Maria Celestyna Kraszewska	5 kwietnia 1931
Maria Dilekta Rasztawicka	5 kwietnia 1931
Maria Honorata Klichowska	4 czerwca 1931
Maria Rafaela Komorowska	4 czerwca 1931
Maria Cherubina Marynowska	4 czerwca 1931
Maria Melania Kubicka	4 czerwca 1931
Maria Eufemia Nykówna	4 czerwca 1931
Maria Nadzieja Sasinówna	4 czerwca 1931
Maria Dezyderia Spodarówna	4 czerwca 1931
Maria Emma Piotrowska	4 czerwca 1931
Maria Miłość Wnukówna	4 czerwca 1931

Maria Izabela
	Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska; Antonina Wiłucka-Kowalska
	Arcykapłanka
Kraj działania	Polska
Data urodzenia	28 października 1890
Data śmierci	28 listopada 1946
	Arcykapłanka Kościoła Katolickiego Mariawitów
Okres sprawowania	1928–1946
	Przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Mariawitek
Okres sprawowania	1922–1946
Wyznanie	mariawickie
Kościół	Kościół Katolicki Mariawitów w RP
Inkardynacja	Katolickie Zgromadzenie Sióstr Mariawitek Nieustającej Adoracji Ubłagania
Śluby zakonne	8 września 1922
Diakonat	28 marca 1929
Prezbiterat	28 marca 1929
Nominacja biskupia	1929
Sakra biskupia	28 marca 1929
	Multimedia w Wikimedia Commons

Święta
Maria Izabela
Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska
Data i miejsce urodzenia	28 października 1890 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	28 listopada 1946 ; Felicjanów
Czczona przez	Kościół Katolicki Mariawitów w RP
Kanonizacja	1946, santo subito; przez Kościół Katolicki Mariawitów
Wspomnienie	3 września, 28 listopada
Szczególne miejsca kultu	Felicjanów, Płock

Ten artykuł od 2022-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska, właśc. Antonina Wiłucka (ur. 28 października 1890 w Warszawie, zm. 28 listopada 1946 w Felicjanowie) – przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Mariawitek, biskupka Starokatolickiego Kościoła Mariawitów w latach 1929–1935, biskupka Kościoła Katolickiego Mariawitów w latach 1935–1940, arcykapłanka i Przewodnicząca Rady Przełożonych Kościoła Katolickiego Mariawitów w latach 1940–1946.

Młodość

Antonina Wiłucka pochodziła z rodziny ziemiańskiej. Była córką Adama Wiłuckiego i Marii Antoniny z domu Horn. Przez kilka lat uczęszczała do gimnazjum rosyjskiego w Warszawie, a następnie wstąpiła do IV klasy wyróżniającego się wysokim poziomem nauczania Zakładu Wychowawczo-Naukowego Żeńskiego Marty Łojkówny w Warszawie. Ukończyła go w 1909. W następnym roku na prośbę znanej poleskiej rodziny ziemiańskiej Ordów, wyjechała do jednego z ich majątków, Perekali na Polesiu, gdzie przez rok miała być nauczycielką ich starszych dzieci. Pobyt ten przedłużył się do czterech lat. Jeden z Ordów ubiegał się nawet o jej rękę. Posiadała gruntowną znajomość języków: angielskiego, francuskiego, niemieckiego i rosyjskiego oraz była uzdolniona muzycznie.

Powołanie

Po wybuchu I wojny światowej i śmierci właściciela majątku, została, wraz z rodziną Ordów, wywieziona na Krym, skąd po trzech latach, w 1918, wróciła do Polski, do rodziny w Warszawie. W tym samym roku, będąc u rodziny w Płocku poznała mariawityzm i jego założycielkę Feliksę Kozłowską. Wkrótce po tym zdarzeniu, mimo oporu ze strony rodziny, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Mariawitek. W 1920 przyjęła imię zakonne Maria Izabela, złożyła śluby wieczyste i 8 września 1922, zgodnie z zaleceniami zmarłej rok wcześniej Feliksy Kozłowskiej, została wybrana jako jej następczyni na przełożoną generalną Zgromadzenia Sióstr Mariawitek. W tym samym roku, po wprowadzeniu małżeństw zakonnych w Kościele Mariawitów, Izabela Wiłucka zawarła związek małżeński ze zwierzchnikiem Kościoła Mariawitów, arcybiskupem Janem Marią Michałem Kowalskim.

Biskupka mariawicka

W 1929 po wprowadzeniu w Starokatolickim Kościele Mariawitów kapłaństwa kobiet Antonina Maria Izabela Wiłucka wraz z 11 innymi siostrami zakonnymi została wyświęcona na mariawicką kapłankę. 28 marca 1929 w Płocku otrzymała sakrę biskupią. Od tego czasu z tytułem arcykapłanki wchodziła w skład zarządu Starokatolickiego Kościoła Mariawitów obok biskupów: Jakuba Próchniewskiego, Filipa Feldmana i Bartłomieja Przysieckiego. Do jej obowiązków należało m.in. roztaczanie szczególnej opieki nad kapłaństwem sióstr. W 1926 Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska uczestniczyła w delegacji biskupów mariawickich na Bałkany i Bliski Wschód. Brała udział w przedstawianiu Kościołom wschodnim działalności Kościoła Mariawitów i jego posłannictwa.

Po rozłamie w Kościele Mariawitów w 1935 opowiedziała się za arcybiskupem Janem Marią Michałem Kowalskim i wraz z nim wyprowadziła się do Felicjanowa. Pełniła nadal urząd przełożonej Zgromadzenia Sióstr Mariawitek i uczestniczyła w zarządzie Kościoła Katolickiego Mariawitów (denominacja felicjanowska).

Gdy w lipcu 1936 zwierzchnik Kościoła Katolickiego Mariawitów arcybiskup Jan Maria Michał Kowalski został osadzony na półtora roku w więzieniu w Rawiczu dla odbycia wyroku sądowego z 1931, Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska sprawowała w tym czasie urząd przełożonej Kościoła. W latach 1936–1939 wznowiła i prowadziła w Felicjanowie dwutygodnik religijno-społeczny „Królestwo Boże na Ziemi”.

Arcykapłanka Kościoła Katolickiego Mariawitów

Od stycznia 1940, po aresztowaniu arcybiskupa Jana Marii Michała Kowalskiego przez gestapo i wywiezieniu go najpierw do więzienia płockiego, a następnie do obozu w Dachau, arcykapłanka Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska przejęła i pełniła do swej śmierci obowiązki zwierzchnika Kościoła Katolickiego Mariawitów.

W marcu 1941, wraz ze wszystkimi mieszkańcami ośrodka kościelnego w Felicjanowie została wywieziona do obozu koncentracyjnego KL Soldau w Działdowie, a następnie do obozu w Forcie III w Pomiechówku. Po zwolnieniu z więzienia z powodu rozproszenia zgromadzenia zakonnego arcykapłanka Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska zamieszkała w Płońsku, gdzie część sióstr zatrudniono w szpitalu. Stąd w miarę możliwości kierowała całym Kościołem Katolickim Mariawitów oraz utrzymywała korespondencję z uwięzionym w KL Dachau arcybiskupem Janem Marią Michałem Kowalskim.

Po przejściu frontu, wiosną 1945 wróciła do zniszczonego Felicjanowa. Zmarła 28 listopada 1946. Pochowana została w parku przed dworem w Felicjanowie. Po śmierci została uznana przez wiernych Kościoła Katolickiego Mariawitów za świętą.

Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska była pierwszą w Polsce kobietą, która przyjęła święcenia kapłańskie i sakrę biskupią.