Marek Gasztecki

Marek Gasztecki
Ilustracja
Typ głosu

bas

Gatunki

opera

Zawód

śpiewak operowy

Multimedia w Wikimedia Commons

Marek M. Gasztecki – polski śpiewak operowy, bas.

Kariera

Swoją muzyczną edukację rozpoczął w Poznańskiej Szkole Chóralnej i Poznańskim Chórze Chłopięcym Jerzego Kurczewskiego[1]. Kończąc naukę na Wydziale Wokalnym Akademii Muzycznej w Poznaniu w klasie prof. Henryka Łukaszka, zadebiutował w poznańskim Teatrze Wielkim w premierze „Snu nocy letniej” Benjamina Brittena[2].

Po międzynarodowym konkursie wokalnym w Tuluzie, już jako laureat, nawiązał współpracę z teatrami operowymi Niemiec – Norymberga, Darmstadt, Bonn. W uznaniu za kreacje wokalne i sceniczne (Leporello w „Don Giovannim” W.A. Mozarta, Daland w „Latającym Holendrze” R. Wagnera, Kardynał Brogni w „Żydówce” Halevy’ego) wydawane w Zurychu czasopismo „Opernwelt(inne języki)” wyróżniło śpiewaka tytułem „Artysta Roku 1994”[3].

„Salome” – La Scala, Mediolan 1995

W roku następnym debiutował Gasztecki w mediolańskiej „La Scali” w dyrygowanym przez Riccardo Mutiego „Czarodziejskim Flecie” W.A. Mozarta, a debiut ten przyniósł kolejne propozycje występów w Teatro alla Scala („Salome” R. Straussa – Myung-Whun Chung, H. Berlioza „Les Troyens(inne języki)” – Sir Colin Davis) i umożliwił współpracę m.in. z takimi artystami, jak: Leonie Rysanek, Edita Gruberová, Grace Bumbry, Thomas Hampson, Robert Hale(inne języki), Cheryl Studer, James Morris(inne języki), Barbara Bonney, Anna Nietriebko, Jonas Kaufmann, Natalie Dessay, Marlis Petersen(inne języki), Peter Schreier, Piotr Beczała; reżyserami: Peter Stein, Peter Mussbach(inne języki), Willy Decker(inne języki), Johannes Schaaf, Marco Arturo Marelli(inne języki), Mariusz Treliński.

Obok La Scali Marek M. Gasztecki gościł na deskach scen operowych i koncertowych takich, jak sceny w Amsterdamie, Berlinie, Brukseli, Teatro Colón w Buenos Aires, Frankfurcie, Hamburgu, Jerozolimie, Madrycie, Nicei, Pekinie[4], Rzymie, Stuttgarcie, Sevilii, Tel Awiwie, Tokio i Wiedniu. W Paryżu śpiewał pod batutą Christopha von Dohnányiego, w Zurychu – Nikolausa Harnoncourta, w Salzburgu i Hamburgu – Kenta Nagano, w Brukseli – Antonio Pappano, we Florencji pod dyrekcją Ivora Boltona(inne języki) i Simone Young(inne języki), w Edinburghu i Lyonie – Kirilla Petrenki, w Amsterdamie – Jaapa van Zwedena. Gaszteckiego łączyła również współpraca artystyczna z polskimi dyrygentami – Agnieszką Duczmal, Jerzym Maksymiukiem i Grzegorzem Nowakiem.

Repertuar muzyki XX i XXI wieku wykonywany przez Marka M.Gaszteckiego skupiał się wokół twórczości następujących kompozytorów: Schönberg, Berg, Bartók, Riehm(inne języki), Szostakowicz, Prokofiew, Penderecki[5], Hosokawa, Glanert(inne języki).

Japoński kompozytor Toshio Hosokawa w 1999 roku powierzył Gaszteckiemu tytułową rolę króla Leara swojej opery „Vision of Lear(inne języki)” (przedstawienia: Tokyo, Shizuoka – „2 Theater Olympics”; wznowienie: Hiroszima). W roku 2016 T. Hosokawa zaprosił M. M. Gaszteckiego do współpracy w realizacji swojego kolejnego dzieła, opery „The Silent Sea”[6][7]. Prapremiera odbyła się w Hamburskiej Staatsoper(inne języki), przedstawienie prowadził Kent Nagano, inscenizował Oriza Hirata.

Marek M. Gasztecki (jako Phtolomeus) i Elisabeth Whitehause (jako Cleopatra) w Staatstheater Darmstadt

Artysta współpracował z orkiestrami takimi, jak: Wiener Philharmoniker, Philharmonia London, Orchestra Accademia Santa Cecilia(inne języki), Berliner Symphoniker(inne języki), Orquesta Nacional de España(inne języki), Israel Philharmonic Orchestra, Orchestra del Maggio Musicale Fiorentino, China Philharmonic Orchestra(inne języki)[8], Osaka Philharmonic Orchestra(inne języki), Real Orquesta Sinfónica de Sevilla(inne języki), Orchestre Philharmonique de Nice(inne języki), Koninklijk Concertgebouworkest, Gewandhausorchester Leipzig, Edmonton Symphony Orchestra(inne języki), Detroit Symphony Orchestra(inne języki).

Sparafucile w Verdiowskim „Rigoletto” w operze w Wiedniu, jak i partia Geronte de Ravoir w produkcji „Manon Lescaut” G. Pucciniego[9], i Dr Kolenatý w „Sprawie Makropulos(inne języki)” L. Janáčka w Operze Narodowej w Warszawie[10][11], Fisherman w „The Silent Sea”[7] w operze T. Hosokawy w Staatsoper(inne języki) w Hamburgu[12][13], Generał w „Graczu(inne języki)” S. Prokofiewa w Nationaltheater Mannheim(inne języki) i Operze w Bazylei, to ostatnie produkcje, w których wziął udział Marek M. Gasztecki.

Według stanu na początek 2020, dotychczasowy dorobek artystyczny solisty, to osiemdziesiąt partii operowych i czterdzieści pięć oratoryjno-kantatowych, około 2200 przedstawień.

Dyskografia

Listę nagrań DVD i CD rozpoczyna opera „Sosarme(inne języki)” G.F. Haendla, L. van Beethovena „Fidelio”, M. von Schillingsa „Mona Lisa(inne języki)”[14], W.A. Mozarta „Czarodziejski Flet”, i „Don Giovanni, G. Verdiego „Don Carlos”, F. von Suppé’ego „Missa pro defunctis d-moll”, A. Berga „Wozzeck”, D. Szostakowicza „XIV Symfonia”, T. Hosokawy „Vision of Lear(inne języki)” i „The Silent Sea”[6][7], „Mozart and Verdi Arias” (dyr. Grzegorz Nowak) podczas Festiwalu Music & Amitié, R. Schumanna „Dichterliebe(inne języki)” (Francois Killian – fortepian) oraz M. Karłowicza „Pieśni” (Ewa Kandulska – fortepian).

Przypisy

  1. ↑ Poznańska Szkoła Chóralna Jerzego Kurczewskiego – Poznański Serwis Oświatowy – Poznan.pl [online], poznan.pl [dostęp 2020-02-04] (pol.).
  2. ↑ Marek Gasztecki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2020-02-04].
  3. ↑ Marek Gasztecki [online], opera.lv [dostęp 2020-02-04].
  4. ↑ Symphony of a Thousand to Open Music Festival [online], english.china.org.cn [dostęp 2020-02-04].
  5. ↑ Penderecki’s Polish Requiem [online], ryga.msz.gov.pl [dostęp 2020-02-04].
  6. ↑ a b „The Silent Sea”. euroarts.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-04)]..
  7. ↑ a b c Alamy Limited, Stock Photo – Marek Gasztecki and actors in the new Fukushima-opera „Quiet Sea” by Toshio Hosokawa’s which had its world-premiere performance on January 24, 2016 at the Hamburg State [online], Alamy [dostęp 2020-02-04] (ang.).
  8. ↑ China Daily Print Edition [online], chinadaily.com.cn [dostęp 2020-02-04].
  9. ↑ Manon Lescaut [online], dziennikteatralny.pl [dostęp 2020-02-04].
  10. ↑ Wydarzenia – „Sprawa Marcopulos” w Teatrze Wielkim – Kulturalna Warszawa [online], Kultruralna Warszawa [dostęp 2020-02-04] (pol.).
  11. ↑ Ruch Muzyczny: ROK LVII • NR 20 • PAŹDZIERNIK 2013 • [online], ruchmuzyczny.pl [dostęp 2020-02-04].
  12. ↑ „The Silent Sea”.
  13. ↑ Der Himmel über Fukushima | nmz – neue musikzeitung [online], nmz.de [dostęp 2020-02-04].
  14. ↑ KOBV Portal [online], portal.kobv.de [dostęp 2020-02-04].

Bibliografia