PROFILPELAJAR.COM

Maciej Tadeusz Miłobędzki
Data i miejsce urodzenia	1959 ; Warszawa
Narodowość	polska
Alma Mater	Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej
Nagrody	Honorowa Nagroda SARP 2002
	Praca
Biuro	JEMS Architekci

Maciej Miłobędzki (ur. 1959 w Warszawie) – polski architekt. Od 1988 ściśle współpracuje ze współtworzoną przez siebie pracownią JEMS Architekci. Laureat Honorowej Nagrody SARP w 2002, wykładowca Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej.

Życiorys

Młodość

Urodził się w 1959 jako syn Adama Miłobędzkiego (1924–2003) i Joanny z Kąkolewskich (1927–1988)^[1]. Wychował się w rodzinie o tradycjach inteligenckich. Jego ojciec, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, był również architektem oraz historykiem architektury i sztuki, natomiast dziad Tadeusz Miłobędzki był profesorem chemii na Uniwersytecie Jagiellońskim i Politechnice Warszawskiej oraz rektorem SGGW. Jego przodkiem był gen. Michał Pełczyński^[2].

W 1985 Miłobędzki ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W ramach pracy dyplomowej wykonał projekt kościoła^[3]. W latach 1984–88 pracował w Spółdzielni Pracy Twórczej Architektów i Artystów Plastyków ESPEA, prowadzonej przez Olgierda Jagiełło i Jerzego Szczepanika-Dzikowskiego^[4].

Pracownia JEMS

W 1988, po wygranym konkursie SARP Centrum hotelowo-kongresowe na placu marsz. J. Piłsudskiego, wraz z Jagiełło i Szczepanikiem-Dzikowskim, założył biuro JEMS Architekci. Od tej pory cała jego działalność jest związana z tą pracownią. W ciągu kilkunastu lat swojej działalności nowa firma z niewielkiego studia projektowego przeistoczyła się w zespół architektoniczny liczący blisko 50 osób. W połowie lat 90. JEMS był już rozpoznawalną marką w Polsce. Kolejnym przełomem stał się projekt nowej siedziby Agory w Warszawie. Biurowiec spółki medialnej miał nawiązywać do demokratycznych zmian w kraju. Ponadto Miłobędzki ze swoją pracownią jest laureatem wielu prestiżowych nagród. W 2000 budynek przy ul. Hozjusza w Warszawie zdobył nagrodę główną w konkursie na najlepszy budynek mieszkalny w latach 1989-1999. Siedziba Agory była wielokrotnie nagradzana m.in.: za najlepszy budynek zrealizowany w 2002, a także w konkursie na najlepszy budynek użyteczności publicznej w latach 2002-03. W 2002 jako biuro JEMS Architekci w składzie z Jagiełło, Szczepanikiem-Dzikowskim i Sadowskim został ogłoszony laureatem Honorowej Nagrody SARP za wkład w rozwój architektury polskiej^[5]^[6].

Biuro JEMS nie ma centralnej postaci. Maciej Miłobędzki, jako jeden z kluczowych architektów, pełni zazwyczaj rolę odpowiednika dyrektora artystycznego. Przeważnie to on przygotowuje pierwsze szkice, czuwa nad wizualną i artystyczną oprawą przedsięwzięcia. Jak zaznaczył jeden z byłych współpracowników, ma ogromną wiedzę o historii kultury. W jednym z wywiadów Stanisław Fiszer określił Miłobędzkiego „genialnym artystą”^[5].

Główne projekty

zespół mieszkaniowy przy ul. Hozjusza w Warszawie
wieżowiec Babka Tower, rondo Zgrupowania AK „Radosław” (d. rondo Babka) w Warszawie (2000)
biurowiec spółki Agora, ul. Czerska 8/10, Warszawa (2000–2001)
wieżowiec Kredyt Banku, ul. Giełdowa, Warszawa (2001–2002)
dom przyszłości, Warszawa-Choszczówka, 2002–2003
biurowiec Polpharma, ul. Bobrowiecka, Warszawa (2006)
19. dzielnica w Warszawie (2011 – I etap)
biurowiec Pixel, Poznań (2013)
rekonstrukcja Hali Koszyki, Warszawa (2016)

Działalność dydaktyczna

Od 2004 promotor prac dyplomowych na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej. Od 2008 pracownik Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej na stanowisku starszego wykładowcy^[4]^[7].

Styl i metody projektowania

Od 1988 działalność Macieja Miłobędzkiego jest ściśle związana z pracownią JEMS Architekci. Jak sam podkreślił, architektura jego biura jest bardzo strukturalna, dążąca do klarownej i wyrazistej struktury przestrzennej, a drugą cechą charakterystyczną jest to, iż wraz ze swoim zespołem zamiast powielać dane schematy, w kolejnych projektach rozwija i modyfikuje rozmaite wątki. Projekty JEMS określane są jako stonowane, bez ekstrawagancji, ascetyczne oraz minimalistyczne^[5].

W jednym z wywiadów Miłobędzki podkreślić, iż postać jego ojca, Adama Miłobędzkiego, miała również wpływ na jego architekturę. Jest sceptyczny względem potrzeb zaskakiwania ekspresyjną formą bez względu na treść, a także nieustannego postępu w architekturze. Krytycznie odnosi się do architektów „ulegających ciągłej presji zapotrzebowania na nowość i oryginalność za wszelką cenę”^[8].

W swoich publikacjach często wymienia nazwiska: Miesa van der Rohe, Adolfa Loosa, Jørna Utzona czy Petera Zumthora, których najbardziej podziwia za „sensualny, poetycki, ale też racjonalny sposób budowania, kult dobrej roboty wynikający z obcowania i zrozumienia materiału”^[9].

Przypisy

↑ Maciej Tadeusz Miłobędzki. sejm-wielki.pl. [dostęp 2017-01-27].
↑ Magdalena Bajer: Pozytywiści, konserwatyści.... forumakad.pl, kwiecień 1999. [dostęp 2014-02-07].
↑ Łukasz Wojciechowski: Słowo na niedzielę. niepokoje.wordpress.com. [dostęp 2014-02-18].
↑ ^a ^b Maciej Miłobędzki. jems.pl. [dostęp 2015-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-17)]. (pol.).
↑ ^a ^b ^c Radosław Omachel: Misjonarze prostoty. Architekci JEMS. newsweek.pl. [dostęp 2017-02-17].
↑ Architekci JEMS. sztuka-architektury.pl. [dostęp 2017-02-17].
↑ Magister inżynier architekt Maciej Miłobędzki. arch.pw.edu.pl. [dostęp 2015-05-14]. (pol.).
↑ "Trzeba mieć mocną głowę" - wywiad z Maciejem Miłobędzkim z JEMS Architekci. bryla.pl. [dostęp 2017-02-18]. (pol.).
↑ Maciej Miłobędzki: W poszukiwaniu tego, co jest. „Autoportret - zmysły/percepcja” 3 [35] 2011