Tygrysy – pseudonim autorskiego zespołu architektów utworzonego w latach 30. XX w. przez trzech studentów architektury w czasie studiów na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, którymi byli:
Pseudonim powstał w 1946 w związku z rysunkiem studentki architektury Aleksandry Wejchert, która po zajęciu przez ich trójkę pierwszego i drugiego miejsca w konkursie na centralę PKO przy ulicy Marszałkowskiej, umieściła na drzwiach ich pracowni w Biurze Odbudowy Stolicy rysunek trzech tygrysów rozszarpujących konkurentów w konkursach architektonicznych[2].
Historia
Lata studiów
W czasie studiów związani byli z prof. Rudolfem Świerczyńskim (W. Kłyszewski, E. Wierzbicki). E. Mokrzyński był asystentem prof. Czesława Przybylskiego oraz praktykował u Juliusza Żórawskiego. Pierwsze spotkania zawodowe grupy miały miejsce w domu przy ul. Grottgera 18 m. 11 w Warszawie. W 1936 przy ul. Podchorążych 101 powstała oficjalna pracownia zespołu. W 1939 według ich projektu powstał dom na Służewcu w Warszawie, w 1938 rozpoczęto budowę biurowca Banku Gospodarstwa Krajowego w Poznaniu (zrealizowany według zmienionej koncepcji).
Lata 1939–1945
W. Kłyszewski po wzięciu udziału w obronie Woli w 1939 trafił do obozu jenieckiego w Spittal an der Drau, a później do Oflag II C Woldenberg. E. Wierzbicki zakończył walkę w 1939 pod Kockiem i znalazł się w Oflag II D Gross-Born (Kłomino). J. Mokrzyński po bitwie pod Kockiem wrócił do Warszawy i działał w konspiracji. Następnie wyjechał do Zakopanego, gdzie w 1941 zaprojektował dom Dańca, kominek w willi „Basia” oraz zajmował się nauczaniem w szkole melioracyjnej (m.in. uczęszczali do niej A.Franta i H.Buszko). Potem mieszkał w Zamościu, Rabce i Krakowie.
Ponowne spotkanie zespołu nastąpiło po wojnie w Biurze Odbudowy Stolicy w Warszawie.
Następnie pracowali w latach 1945–1949 jako asystenci na WAPW, w pracowni prowadzonej przez Bohdana Pniewskiego.
