Małe Koryciska – niewielkie, orograficznie lewe odgałęzienie Doliny Chochołowskiej w Tatrach Zachodnich (najniższe z północnych odgałęzień tej doliny). Wylot znajduje się ok. 1200 metrów na południowy zachód od górnego końca Siwej Polany na wysokości około 950 m n.p.m. Małe Koryciska wznoszą się w kierunku zachodnim, podchodząc pod nienazwaną przełęcz (ok. 1075 m) pomiędzy Małą Furkaską (1133 m) a Koryciańską Czubą (1161 m). Od południa sąsiadują z Wielkimi Koryciskami, oddzielonymi wschodnim grzbietem Koryciańskiej Czuby z Koryciańskimi Turniami, od zachodu natomiast ze słowackim żlebem Bratraniec (słow. Bratranec) – niewielkim odgałęzieniem Doliny Cichej Orawskiej (Tichá dolina). Potok płynący dnem jest ciekiem okresowym[1].
Cała dolinka jest porośnięta lasem, a na jej zboczach wyrastają liczne dolomitowe skałki. W środkowej części posiada wysoki i szeroki próg skalny. W górnej części znajduje się jaskinia Szczelina w Małych Koryciskach[2]. W plejstocenie nie była zlodowacona[3]. Jest obszarem cennym przyrodniczo – na murawach naskalnych rosną liczne rośliny wapieniolubne. Podawano stąd jedno z dwu tylko w Polsce stanowisk sasanki słowackiej (drugie znajduje się w sąsiednich Wielkich Koryciskach). Jednakże w ostatnich latach nie odnaleziono jej już tutaj. Z innych rzadkich w Polsce gatunków roślin stwierdzono występowanie zarzyczki górskiej, ostrożnia głowacza, jarząba nieszpułkowego, dwulistnika muszego, a także gdzie indziej częstszej, ale rzadkiej w Karpatach mącznicy lekarskiej[4].
Małe Koryciska nie są udostępnione szlakiem turystycznym.
Przypisy
- ↑ Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4 . Brak numerów stron w książce
- ↑ Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-03-13] .
- ↑ ZofiaZ. Radwańska-Paryska ZofiaZ., Witold HenrykW.H. Paryski Witold HenrykW.H., Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1 . Brak numerów stron w książce
- ↑ ZbigniewZ. Mirek ZbigniewZ., HalinaH. Piękoś-Mirek HalinaH., Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6 . Brak numerów stron w książce