Z wykształcenia historyk, specjalizował się w historii nowożytnej. Pracował jako nauczyciel historii[1]. Długoletni działacz ugrupowań socjalistycznych, w tym Partii Socjalistycznej. Od końca lat 50. należał do współpracowników François Mitterranda.
W latach 1967–1968 był po raz pierwszy posłem do Zgromadzenia Narodowego. Powrócił do niego w 1973, uzyskując reelekcję w 1978, 1981, 1986 i 1988[3].
Pełnił również różne funkcje w organach administracji terytorialnej. W latach 1971–2002 zajmował stanowisko mera miejscowości Vienne. Był także radnym departamentu Isère i przewodniczącym rady generalnej[1].
Od maja do czerwca 1981 pełnił funkcję ministra zaopatrzenia i transportu w rządzie, którym kierował Pierre Mauroy[4]. Następnie do 1986 był przewodniczącym Zgromadzenia Narodowego VII kadencji[1]. Od maja do czerwca 1988 stał na czele resortu transportu w gabinecie Michela Rocarda[4]. Po odejściu z gabinetu przez dwa lata przewodniczył frakcji socjalistycznej w niższej izbie parlamentu[5]. Od października 1990 do października 1992 był ministrem rolnictwa i leśnictwa w trzech kolejnych rządach, którym przewodniczyli Michel Rocard, Édith Cresson i Pierre Bérégovoy. Następnie do marca 1993 w ostatnim z nich sprawował urząd ministra do spraw kontaktów z parlamentem, będąc jednocześnie rzecznikiem prasowym rządu[4].
Nie utrzymał mandatu poselskiego w 1993, odzyskał go jednak na skutek wyborów w 1997[3]. W latach 2001–2011 wchodził w skład francuskiego Senatu[6].
