Land Speed Record – debiutancki album amerykańskiej grupy punkrockowej Hüsker Dü, wydany w styczniu 1982 roku przez wytwórnię New Alliance Records. Materiał nagrano 15 sierpnia 1981 podczas koncertu w klubie muzycznym 7th Street Entry w Minneapolis.

Album utrzymany jest w szybkim tempie, zawiera 17 utworów, trwających łącznie ponad 26 minut.

Zespół odbył siedmiotygodniową trasę po Kanadzie i zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych^[5]. Podczas podróży poznali wokalistę Dead Kennedys Jello Biafrę i basistę Minutemen Mike’a Watta, którzy byli znanymi postaciami w punkrockowym undergroundzie^[6]. Kiedy członkowie grupy wrócili do Minneapolis, producent debiutanckiego singla („Amusement”) Terry Katzman stwierdził, iż zobaczył inny zespół^[7]. Nie mógł on uwierzyć, jak szybko grają muzycy^[8]. Członkowie zespołu brali w tym czasie amfetaminę w tabletkach, by osłabić apetyt spowodowany brakiem środków na jedzenie^[7]. Tytuł albumu nawiązuje zarówno do tempa utworów, jak i skłonności grupy do narkotyków^[9].

Koncert został nagrany na dwuścieżkowym magnetofonie kosztem 350 dolarów^[10]. Po zarejestrowaniu występu, członkowie zespołu zdali sobie sprawę, że brakuje im środków finansowych na wydanie albumu^[11]. Przyjaciel grupy, Mike Watt zaproponował, że wyda płytę za pośrednictwem swojej wytwórni płytowej New Alliance Records^[12]. Wyprodukowano tysiąc kopii, które wyprzedano w ciągu kilku dni^[13]. Album był dystrybuowany do Wielkiej Brytanii przez wytwórnię Alternative Tentacles, której założycielem był Jello Biafra^[14]. Ogółem sprzedano ponad 10000 kopii, co stanowiło najlepszy wynik zespołu do momentu wydania dwupłytowego Zen Arcade^[15]. Ken Shipley z wydawnictwa Numero Group zwrócił uwagę, że oryginalna taśma z nagraniem występu została skradziona z furgonetki zespołu^[16].

Land Speed Record prezentuje szybki i agresywny hardcore punk^[9]. Krótkie i proste utwory kontrastują z późniejszą twórczością zespołu, kiedy to zaczęli sięgać po elementy innych gatunków muzycznych (folk, jazz, pop, psychodelia)^[18]. Zapowiedziami przyszłego kierunku grupy są bardziej melodyjny „Don't Try to Call” i wolniejszy „Data Control”. „Gilligan’s Island” jest parodią piosenki z czołówki serialu o tym samym tytule^[19]. Teksty utworów traktują o nieudanym związku^[20] („All Tensed Up”, „Don't Try to Call”, „I’m Not Interested”, „Don't Have a Life”), przemocy („Guns at My School”), wojnie^[21] („Push the Button”, „Ultracore”, „Let’s Go Die”), zagrożeniu konfliktem nuklearnym^[17] („Push the Button”), narkotykach^[17] („Gilligan’s Island”, „All Tensed Up”), transporcie publicznym^[17] („M.T.C.”), polityce^[21] („You're Naive”), konformizmie („Do the Bee”) oraz inwigilacji^[17] i globalizacji („Data Control”, którego tytuł nawiązuje do firmy Control Data Corporation).

Oryginalne wydanie albumu zawierało wkładkę z tekstami utworów i datami nadchodzących koncertów^[22]. Okładka płyty to czarno-biała fotografia. Przedstawia ona groby pierwszych ośmiu amerykańskich żołnierzy poległych podczas wojny w Wietnamie^[23]. Jej autorem był perkusista i wokalista zespołu Grant Hart^[24]. Za słowami Boba Moulda zespół chciał w ten sposób sprzeciwić się wysyłaniu ludzi na wojnę^[19].

Recenzje
Wydawca	Ocena
AllMusic	[25]
Chicago Tribune	[26]
Piero Scaruffi	[27]
Robert Christgau	B+[28]
The Rolling Stone Album Guide	[29]

Album otrzymał zarówno pochlebne, jak i bardziej krytyczne opinie. Robert Christgau z The Village Voice stwierdził, że „Tak jak dobry ambient Briana Eno, ten nieprzerwanie szalony koncert zapewnia zadowalający obszar szczegółów”^[28]. Stephen Thomas Erlewine w swojej recenzji dla AllMusic napisał, że „Krótki minialbum koncertowy Land Speed Record pędzi poprzez swoje utwory niezależnie od melodii i riffów. Jako brzmieniowy blitzkrieg jest to całkiem imponujące, jednak niewielka część płyty wywiera trwałe wrażenie”^[25].

Magazyn Noise porównał Hüsker Dü do zespołu Meat Puppets oraz wyróżnił „All Tensed Up”, „Guns at My School”, „Ultracore” i „Let’s Go Die” mianem najlepszych utworów albumu^[30]. Lefty Glasgow z czasopisma Op wyraził opinię: „Jestem rozdarty pomiędzy chwaleniem ich poglądów politycznych a przeklinaniem ich konformizmu”^[31]. Magazyn Coolest Retard napisał o albumie „koszmarnie intensywny”^[11], a The End of the World „nadzwyczajnie szybki i chaotyczny”^[32]. Recenzent z pisma Misery zwrócił uwagę na ciągłość wykonania utworów oraz stwierdził: „Zwyczajnie jedna z najlepszych hardcorowych thrashowych płyt”^[33].

Plakat z okładką płyty pojawił się w filmie Mniej niż zero z 1987 roku. W 1993 Apollo DeLucia wykonał cover całego albumu, każdy utwór w innym stylu (m.in. folk, reggae, synth pop)^[34]. Na ten sam pomysł wpadł w 2016 roku zespół Lucifer X^[35]. Ponadto:

• „All Tensed Up” został wykonany przez grupy Motorhome w 1985 roku^[36] oraz Acredine w 1997^[37]
• „Bricklayer” został wykonany przez grupy Infestation of Ass w 2002 roku^[38] oraz Oxidant w 2017^[39]
• „Data Control” został wykonany przez grupy Atrox w 1985 roku^[40] oraz Brown Angel w 2016^[41]
• „M.T.C.” został wykonany przez zespół Motorhome w 1985 roku^[36]
• „I’m Not Interested” został wykonany przez zespół Acredine w 1997 roku^[37]

W 2015 roku magazyn Uncut umieścił Land Speed Record na liście 50 najlepszych amerykańskich albumów punkowych^[42].

Album został ponownie wydany w 1988 roku przez wytwórnię SST Records^[4]. Nowe edycja była dostępna w trzech formatach: na kasecie^[43], płycie winylowej^[4] oraz płycie kompaktowej^[44]. Alternatywna wersja tej samej partii utworów została umieszczona na kompilacji Savage Young Dü z 2017 roku^[45]. Utwory „Bricklayer” i „Let’s Go Die” pojawiły się w wersji studyjnej na albumie Everything Falls Apart z 1983^[46] oraz na jego reedycji Everything Falls Apart and More, wydanej w 1993 przez Rhino Records^[47].

Wydanie CD z 1988 roku zawierało jedynie dwa utwory, po jednym przeznaczonym na każdą stronę albumu^[44].

Strona pierwsza

Strona druga

• Grant Hart – perkusja, wokal
• Bob Mould – gitara elektryczna, wokal
• Greg Norton – gitara basowa, wokal

Produkcja^[1]

• Hüsker Dü – producent
• Steve Fjelstad – inżynier dźwięku, producent
• Kevin Gray – inżynier masteringu
• Doug Remley – inżynier dźwięku
• Terry Katzman – inżynier dźwięku
• Wayne B. Case – inżynier dźwięku

• Michael Azerrad: Our Band Could Be Your Life: Scenes from the American Indie Underground, 1981–1991. Little, Brown and Company, 2001. ISBN 0-316-78753-1. (ang.).
• Bob Mould: See a Little Light: The Trail of Rage and Melody. Little, Brown and Company, 2011. ISBN 1-573-44970-9. (ang.).