Obiekt został wzniesiony w stylu neoklasycznym z częściowo boniowanychciosówgranitowych w latach 1802-1814 według projektu Francisa Johnstona[1] (należy do jego najbardziej udanych dzieł[2]). Od frontu zdobi go jońskiportyk i trzykondygnacyjna, smukła wieża. Kościół kryty jest czterospadowym dachem pokrytym łupkiem. Iglica wieży i fronton portyku wykonane są z wapienia portlandzkiego. Wieża osadzona jest na granitowej podstawie z ciosów zlokalizowanej tuż za portykiem. Elewacja frontowa jest pięcioosiowa. Cztery żłobkowane kolumny jońskie podtrzymują architraw z fryzem, na którym umieszczono grecki napis: „Chwała Bogu na wysokościach”. Elewacje boczne (wschodnia i zachodnia) są pięcioosiowe[3].