PROFILPELAJAR.COM

Kościół św. Augustyna
z Canterbury
Church of St. Augustine
of Canterbury
Englische Kirche
	; Widok z południa
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Hesja
Miejscowość	Wiesbaden
Adres	Frankfurter Straße 3, 65189 Wiesbaden, Niemcy
Wyznanie	anglikańskie
Kościół	Episkopalny w Stanach Zjednoczonych
Wezwanie	św. Augustyna z Canterbury
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1863
Data zakończenia budowy	1864
Data poświęcenia	22 lipca 1865
Ważniejsze przebudowy	1887–1888
Data zniszczenia	1945; 1966
Data reaktywacji	1950; 1967
Dane świątyni
Styl	neogotyk
Architekt	Theodor Goetz(inne języki),; Friedrich Lang(inne języki)
Świątynia; • materiał bud.	; • czerwona cegła
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Liczba naw	2
	Położenie na mapie Hesji Kościół św. Augustyna; z Canterbury
	Położenie na mapie Niemiec Kościół św. Augustyna; z Canterbury
	50°04′48″N 8°14′46″E/50,080000 8,246111
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Kościół św. Augustyna z Canterbury (ang. i niem. Church of St. Augustine of Canterbury, znany potocznie kościołem angielskim, niem. Englische Kirche) – neogotycka świątynia znajdująca się w niemieckim mieście Wiesbaden, należąca do Kościoła Episkopalnego w Stanach Zjednoczonych.

Historia

Pierwsze wzmianki o nabożeństwach anglikańskich w Wiesbaden pochodzą z 1836 roku, odprawiano je m.in. w kościele św. Maurycego (w 1850 zniszczonym przez pożar), w Hotelu Vierjahreszeiten, w pałacu Biebrich(inne języki) czy później w Marktkirche. W 1844 zwrócono się z prośbą o budowę własnego kościoła do księcia Adolfa z Nassau-Weilburga, który przyznał wspólnocie działkę budowlaną. Budynek wzniesiono w latach 1863–1864 wg projektu Theodora Goetza(inne języki), 22 lipca 1865 świątynię konsekrowano i nadano jej za patrona św. Augustyna z Canterbury. W latach 70. i 80. XIX częstymi gośćmi w kościele byli członkowie niemieckiej rodziny cesarskiej, w tym późniejsi władcy: Fryderyk III i Wilhelm II Hohenzollernowie. W latach 1887–1888 budynek rozbudowano o nawę boczną i wieżę wg projektu Friedricha Langa(inne języki). Przed wybuchem II wojny światowej większość wiernych wyemigrowała z miasta, a do 1943 roku wyposażenie było niszczone przez intruzów. Świątynia została znacznie zniszczona podczas bombardowania z 1945 roku, jedynym elementem, który przetrwał czas wojny, był rzeźbiony krucyfiks wiszący nad ołtarzem. W latach 1950–1955 kościół służył armii amerykańskiej jako kaplica garnizonowa, by następnie wrócić w ręce cywilnej wspólnoty. 23 stycznia 1966 wybuchł pożar wywołany przez wadliwą instalację grzewczą. Zwęglony krucyfiks zawieszono w tylnej części kościoła, a belka tęczowa została wkomponowana w emporę organową. 22 stycznia 1967 świątynię konsekrowano po renowacji. W 1995 roku przemalowano wnętrze, a w latach 2015–2020 budynek odrestaurowano^[1].

Architektura i wyposażenie

Świątynia neogotycka, dwunawowa. Wnętrze zdobią:

marmurowa chrzcielnica,
obraz św. Augustyna pędzla George’a H. Jeffreya,
ołtarz boczny ze scenami Narodzenia Pańskiego i pokłonu Trzech Króli,
tryptyk z postaciami św. Ethelberta I, króla Kentu i jego żony, św. Berty, oraz św. Augustyna,
figury śś. Marii i Józefa (ustawione za amboną)^[2].