PROFILPELAJAR.COM

Kościół Narodzenia Matki Bożej
*Ta’ Savina* w Victorii
Il-Knisja ta’ Savina
	nr rej. 00894 NICPMI
Państwo	Malta
Miejscowość	Victoria, Gozo
Adres	Pjazza Savina
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Diecezja	Gozo
Wezwanie	Narodzenia Matki Bożej
Historia
Data rozpoczęcia budowy	X wiek
Data zakończenia budowy	1913
Data poświęcenia	17 lutego 1904
Dane świątyni
Styl	barokowy
Świątynia; • materiał bud.	; • wapień
	Położenie na mapie Malty Kościół Ta’ Savina; w Victorii
	Położenie na mapie Morza Śródziemnego Kościół Ta’ Savina; w Victorii
	36°02′41,9″N 14°14′17,1″E/36,044972 14,238083
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny (malt. Il-Knisja ta’ Savina, ang. Church of the Nativity of Our Lady), powszechnie znany pod maltańską nazwą Ta’ Savina – rzymskokatolicki kościół w centrum Victorii na wyspie Gozo, na Malcie.

Początki

Oryginalny kościół był jednym z wcześniejszych zbudowanych na Gozo. Świątynia była przebudowywana niezliczoną liczbę razy. Uważa się, że początkowo kaplica ta znajdowała się bliżej bastionów Cytadeli i datuje się początki tego kościoła nawet na czasy przybycia hrabiego Rogera I Sycylijskiego na Maltę. Kościół był wspomniany w dokumentach notarialnych w 1479^[1]. Kościół został przebudowany w 1502. Równocześnie z kościołem św. Jakuba(inne języki) oraz bazyliką św. Jerzego służył jako kościół parafialny dla pobliskich mieszkańców podczas okresu, kiedy kościół parafialny Matki Bożej w Cittadelli był niedostępny dla ludzi mieszkających poza jej murami. W 1575 Savina i St. James utraciły status kościołów parafialnych, w Victorii pozostały dwie główne parafie. Do 1899 wciąż grzebano zmarłych na placu przed kościołem^[2]^[3].

Współczesność

Dzisiejszy wygląd kościoła pochodzi z początków XX wieku. Prace rozpoczęły się w 1901, kiedy kapituła katedralna zaaprobowała plany przebudowy kościoła, zakończone zaś zostały w 1904. Zaraz potem, 17 lutego 1904, kościół został poświęcony^[3]. W 1913 został znów powiększony. Tego samego roku, 29 kwietnia, świątynia została otwarta dla adoracji przez kardynała Domenico Ferratę, papieskiego delegata na Kongres Eucharystyczny^[3]. Monsignor Luigi Vella, który był „motorem” odnowienia kościoła, został jego pierwszym proboszczem^[3]^[4].

Architektura

Elewacja kaplicy to wysoka, wąska, klasyczna kompozycja, z mocno zaakcentowaną wysokością. Akcent ten tworzy bieg półokrągłych stopni prowadzących do głównych drzwi, a także centralnie, w przeciętym przyczółku, umieszczona dzwonnica z roczną datą „A D MCMI” (1901). W centralnej niszy znajduje się duży posąg Chrystusa, trzymającego kielich w prawej ręce, podczas gdy poniżej, w półokrągłym frontonie nad głównymi drzwiami, widnieje płaskorzeźba Agnus Dei, z napisem poniżej „Ecce Agnus Dei” (Oto Baranek Boży). Elewacja jest podzielona przez dwa nałożone na siebie rzędy pilastrów. W belkowaniu powyżej dolnych jońskich pilastrów znajduje się napis „Venite Adoremus Dnum” (Chodźcie wielbić Pana)^[1].

Dzieła sztuki

Obraz w głównym ołtarzu kościoła przedstawia Narodzenie Maryi Panny. Datowany jest na 1622, zamówiony został przez gubernatora Gozo Riccardo de Nini Clareta^[5]^[6].