Kopalnia Węgla Kamiennego Czeladź

Kopalnia Węgla Kamiennego Czeladź
Ilustracja
Kopalnia Czeladź, wieże szybów Piotr i Paweł, pocztówka (1921)
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Siedziba

Czeladź

Data założenia

1858

Data likwidacji

1996

Położenie na mapie Czeladzi
Mapa konturowa Czeladzi, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Węgla Kamiennego Czeladź”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Węgla Kamiennego Czeladź”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Węgla Kamiennego Czeladź”
Położenie na mapie powiatu będzińskiego
Mapa konturowa powiatu będzińskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Węgla Kamiennego Czeladź”
Ziemia50°18′05,8829″N 19°05′35,6390″E/50,301634 19,093233

Kopalnia Węgla Kamiennego Czeladź („Ernest-Michał”, „Ernst-Michael”, „Michał”, „Piaski”) – kopalnia węgla kamiennego w Piaskach (obecnie dzielnica Czeladzi), eksploatowana od 1858 do roku 1996. Obecnie działa tam Centralny Zakład Odwadniania Kopalń pod zarządem Spółki Restrukturyzacji Kopalń S.A. w Bytomiu

Historia

Do I wojny światowej

W 1858 roku 13 mieszczan czeladzkich rozpoczęło budowę kopalni. W roku 1867 większość udziałów w kopalni została sprzedana Józefowi Familierowi z Warszawy i Michałowi Gutmanowi z Bytomia. Następnie głównym udziałowcem został Ernest Kramer z Bytomia, który w 1876 roku otrzymał nadania na pola górnicze „Ernest” i „Michał”[1]. Nowy właściciel wybił szyb „Ernest” o głębokości 80 metrów i szyb odwadniający „Michał”. W 1879 kopalnia została przejęta przez Towarzystwo Bezimienne Kopalń Węgla „Czeladź” w Piaskach-Czeladzi pod Sosnowcem z siedzibą w Paryżu. Kierownictwo kopalni powierzono francuskiemu inżynierowi Janowi Kellerowi.

Okres międzywojenny

W maju 1943 kopalnia została przejęta przez koncern Preussag. Od 1943 roku przy kopalni istniał podobóz jeniecki dla jeńców brytyjskich.

Po II wojnie światowej

W roku 1945 kopalnia weszła w skład Dąbrowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego. Z dniem 1 stycznia 1973 roku kopalnia „Czeladź” została połączona z kopalnią „Milowice”, przyjmując nazwę KWK „Milowice-Czeladź”. 1 stycznia 1976 roku przyłączono je do kopalni „Czerwona Gwardia”[2].

Po roku 1989

Trzy połączone kopalnie („Czeladź”, „Milowice”, „Czerwona Gwardia”) z dniem 1 stycznia 1990 roku, otrzymały nazwę „Saturn”. Kopalnia w 1996 została postawiona w stan likwidacji. Będąc w stanie likwidacji w dniu 16.07.2002 r. została połączona z KWK „Porąbka–Klimontów” i KWK „Sosnowiec” w jeden oddział o nazwie KWK „Czeladź –Sosnowiec”[3]

Przypisy

  1. Michał Bulsa, Patronackie osiedla robotnicze. Tom 2: Zagłębie Dąbrowskie, Ziemia Rybnicka, Ziemia Wodzisławska, Łódź 2023, s. 15.
  2. Michał Węcel, KOPALNIA „WIKTOR”, „Kurier Miejski” (10/373), kuriermiejski.com.pl, Sosnowiec, listopad 2012, s. 10, ISSN 1232-7395 [dostęp 2024-10-14] (pol.).
  3. Spółka Restrukturyzacji Kopalń S.A. (monografia) str. 24.

Bibliografia

Linki zewnętrzne