Pole Północne kopalni Król, wieże wyciągowe szybów Wyzwolenie I i IIWieże wyciągowe szybów św. Barbary kopalni Król (Pole Zachodnie)Budynek maszyny wyciągowej szybu Wyzwolenie I kopalni Wyzwolenie, fot. 2017 r.Budynek maszyny wyciągowej szybu Wyzwolenie II kopalni Wyzwolenie, fot. 2017 r.
Kopalnia powstała w 1937 roku, z połączenia pola Zachodniego i Północnego kopalni Król, należała do Skarbofermu do 1939[1].
W kopalni panowały bardzo trudne warunki geologiczno-górnicze[2]. Kopalnia dysponowała dwoma głównymi szybami Wyzwolenie I i II[2] oraz szybem podsadzkowym Kinga[3].
W czasie okupacji hitlerowskiej nosiła nazwy: Königsgrube Westfeld i Königsgrube Nordfeld i należała do koncernu Hermann Göring[1]. Na kopalni wówczas pracowali jeńcy[4].
Od 1945 do 1957 należała do Chorzowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego, następnie do Katowickiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego[1]. W latach 50. XX wieku część załogi stanowili więźniowie, jeńcy wojenni oraz żołnierze Wojskowych Batalionów Pracy[5].
21 marca 1954 w kopalni doszło do pożaru i katastrofy[5], w wyniku którego zginęło ponad 90[6] lub nawet ponad 100 górników[7]. Oficjalne dane podane w 1956 wskazywały na 80 zabitych[5]. Była to największa katastrofa w polskim górnictwie po II wojnie światowej[8]. Tragedia została upamiętniona drewnianym krzyżem z inskrypcją „1954”, znajdującym się w pobliżu dawnych zabudowań kopalni[9].
Bogusław Kopka: Obozy pracy w Polsce 1944-1950: przewodnik encyklopedyczny. Warszawa: Niezależna Oficyna Wydawnicza Nowa / Ośrodek Karta, 2002, s. 87. ISBN 978-83-88288-16-6.
Ryszard Kurek: Ochronić przed niepamięcią. Bractwo Gwarków Związku Górnośląskiego. s. 4. [dostęp 2017-05-29].
Adam Lapski: Chorzów mniej znany. Twój Chorzów / Puls Miasta, 2014-09-01. [dostęp 2017-05-29].
Współzawodnictwo pracy w życiu gospodarczym, społeczno-politycznym i propagandzie PRL. Bogusław Tracz (red.). Katowice: Instytut Pamięci Narodowej. Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Oddział w Katowicach, 2008, s. 115. ISBN 978-83-61458-16-6.
