Dokumenty mówią, że kościół został ufundowany w 1675 przez ks. Andreę Polladino; tak przynajmniej wynika z aktu notarialnego spisanego 12 lutego 1675 przez notariusza Michaela Angelo Attarda[3][4][5][6]. W tamtym czasie teren ten znany był jako ix-Xagħra tal-Latmija[3][4][5]. Dziś kościół podlega parafii w Marsaskali, lecz do 1919 był częścią parafii w Żejtun[3][6][7].
Architektura
Wygląd zewnętrzny
Fasada kościoła z figurą świętego z Dzieciątkiem Jezus
Kościół zbudowany został w stylu barokowym[8]. Jego fasada jest bardzo prosta, jedynie z kilkoma upiększeniami wokół prostokątnych drzwi. Po każdej ich stronie jest jeden pilasterdorycki. Pilastry podtrzymują belkowanieesownicą po każdej stronie, na którym z kolei wspiera się otwarty fronton, w centrum którego miał być herb, lecz nie został ukończony. Pomiędzy frontonem a parapetem prostokątne okno. Na końcach parapetu dwie piramidy, na jego środku dzwonnicabell-cot z krzyżem na szczycie oraz niewielkim dzwonem, wciśnięta pomiędzy dwie esownice. Po obu stronach drzwi znajdują się dwa niewielkie kwadratowe okna. Kościół stoi na podwyższeniu, na szczyt którego prowadzi sześć schodów[3][8].
Wnętrze
Kościół ma kształt prostokąta, jego sklepienie kolebkowe wspiera się na gzymsie, biegnącym wzdłuż ścian. Pomiędzy czwartym a piątym żebrem sklepiennym znajduje się okno po każdej stronie, doświetlające jedyny ołtarz[3]. We wnętrzu widać rękę bardzo dobrego artysty, który wspaniale ozdobił detalami świątynię[3].
Ołtarz, z dwoma korynckimikolumnami po bokach, podtrzymującymi misterne belkowanie z półkolistym niepełnym naczółkiem, na którym siedzą dwa anioły. W przerwie naczółka obraz Odkupiciela w misternie rzeźbionej ramie. Na bazach obu kolumn umieszczony jest herb rodziny Broncato, która najprawdopodobniej poniosła koszty upiększenia ołtarza[3][5][6].
W kościele znajduje się drewniana figura św. Antoniego, do której z tyłu umocowane jest metalowe kółko. Dawniej figurę tę lokalni rybacy przyczepiali do sieci, aby zapewnić sobie obfity połów tuńczyka. Innym „zadaniem” świętego było wysłuchanie modlitw o deszcz; w tym wypadku figura opuszczana była na linie do studni[3][5][6][7][8].
W kościele znajdują się darywotywne wykonane ze srebra, a zostawione w podzięce za uzyskane łaski[3].
Kościół dzisiaj
Doroczna fiesta z uroczystą mszą świętą i krótkim kazaniem odbywa się 13 czerwca. Zgodnie z tradycją rozdawane są wtedy niewielkie bochenki chleba[1][3][7][8].
↑ abcdefMarsaskala – Church of Saint Anthony of Padova. W: Alfie Guillaumier: Malta's Towns and Villages. USA: Terry Asphar, 2003, s. 230. ISBN 0-9743821-0-8. (ang.).
↑ abcdeSt. Anthony of Padua – Ix-Xagħra, Marsascala. W: Mikiel Spiteri (Kilin): A Hundred Wayside Chapels of Malta & Gozo. Valletta: Heritage Books, 2000, s. 205-206. ISBN 99909-93-06-8. (ang.).
↑ abcChapels. Marsaskala Local Council. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-07)]. (ang.).
