Kierownictwo Odnowienia Zamku Królewskiego na Wawelu – instytucja utworzona w 1905 przez władze lokalne Galicji w celu prowadzenia prac konserwatorskich w zamku wawelskim po jego wykupieniu od austro-węgierskich władz wojskowych; działała do końca 1985. Początkowo nosiła nazwę Kierownictwo Restauracji Zamku na Wawelu.

Kolejnymi Kierownikami Odnowienia Zamku, a następnie dyrektorami Kierownictwa Odnowienia Zamku Królewskiego na Wawelu, byli:

• 1905–1914: Zygmunt Hendel
• 1914–1916: Ignacy Sowiński
• 1916: Karol Skawiński
• 1916–1939: Adolf Szyszko-Bohusz
• 1945–1946: Adolf Szyszko-Bohusz
• 1946–1947: Bohdan Guerquin
• 1947–1951: Witold Minkiewicz
• 1951–1983: Alfred Majewski
• 1984–1985: Tadeusz Przemysław Szafer

Dzięki działalności Kierownictwa odnowiona została większość zabudowań Zamku Królewskiego na Wawelu. W okresie po II wojnie światowej Kierownictwo Odnowienia Zamku Królewskiego prowadziło prace konserwatorskie także w innych zamkach na terenie południowej Polski: w Pieskowej Skale, Baranowie Sandomierskim, Wiśniczu, Niedzicy, Czorsztynie, Suchej Beskidzkiej, Krasiczynie i w zamku Krzyżtopór w Ujeździe.

W 1986 zadanie organizowania prac konserwatorskich w budynkach zamkowych przejęły Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu.

• Franciszek Fuchs: Z historii odnowienia wawelskiego zamku 1905-1939, Biblioteka Wawelska I, Kraków 1962.
• AlfredA. Majewski AlfredA., Wawel – dzieje i konserwacja, StanisławS. Michta (ilustr.), Warszawa: „Arkady”, 1993, ISBN 83-213-3538-1, OCLC 833968975 . Brak numerów stron w książce
• Paweł Detloff: Marcin Fabiański, Andrzej Fischinger: Zamek królewski na Wawelu – sto lat odnowy (1905–2000), Kraków 2005, ISBN 85-88476-20-3.