Alfred Majewski

Alfred Majewski
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Alfred Ludwik Majewski

Data i miejsce urodzenia

29 maja 1907
Kozice

Data i miejsce śmierci

26 kwietnia 1998
Kraków

Zawód, zajęcie

architekt, konserwator zabytków

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka Nagrody Państwowej
Multimedia w Wikimedia Commons
Obelski upamiętniający Alfreda Majewskiego na skwerze jego imienia w Baranowie Sandomierskim

Alfred Majewski (ur. 29 maja 1907 w Kozicach k. Lwowa, zm. 26 kwietnia 1998 w Krakowie) – architekt, konserwator zabytków, profesor Politechniki Krakowskiej.

Życiorys

W 1932 ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej, w latach 1933–1939 przebywał w Tarnopolu i zajmował się pracami konserwatorskimi na terenie historycznych zamków Wołynia i Galicji Wschodniej (obecnie Ukraina).

Po wojnie pracował w latach 1945–1947 na Dolnym Śląsku, od 1947 przy odnowie Zamku Królewskiego na Wawelu i wielu innych polskich historycznych zamków i pałaców (Baranów Sandomierski, Krasiczyn, Niedzica, Pieskowa Skała, Sucha Beskidzka, Wiśnicz, Przecław, od lat 70. zabiegał o odbudowę zamku Krzyżtopór). W latach 1951–1983 pełnił funkcję dyrektora Kierownictwa Odnowienia Zamku Królewskiego na Wawelu[1].

Zajmował w latach 1973–1974 stanowisko generalnego konserwatora zabytków[1]. Był członkiem honorowym Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków[2].

Od 1955 związał się z Politechniką Krakowską, w latach 1966–1971 był dziekanem Wydziału Architektury, w latach 1970–1977 kierownikiem Zakładu Historii Architektury Powszechnej Politechniki Krakowskiej.

Autor 66 publikacji naukowych i popularnonaukowych między innymi Zamek w Wiśniczu z 1956, Wawel. Dzieje i konserwacja z 1993.

Był mężem Marii z Bednarskich (1909–1994)[3].

Zmarł w Krakowie, pochowany na cmentarzu parafialnym w Gdowie (sektor 1-1-55)[3].

Ordery i odznaczenia

Nagrody i wyróżnienia

  • Nagroda Państwowa II stopnia za osiągnięcia w pracach konserwatorskich, a w szczególności za wzbogacenie kultury polskiej odkryciem renesansowych krużganków i loggii na Zamku w Pieskowej Skale (1955)[6]
  • tytuł honorowego obywatela Nowego Wiśnicza (1982)[7]
  • Nagroda Zarządu Głównego SKZ za Książkę roku pt. Wawel. Dzieje i konserwacja (1994)[8]

Upamiętnienie

  • W Baranowie Sandomierskim (w pobliżu odnowionego zamku) znajduje się obelisk upamiętniający profesora Alfreda Majewskiego i skwer jego imienia[9][10].

Przypisy

  1. ↑ a b Jubileusz 90-lecia profesora Alfreda Majewskiego, „Wiadomości Konserwatorskie” (22), 1996, s. 37-39.
  2. ↑ Członkowie honorowi Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków [online], skz.pl [dostęp 2024-07-15].
  3. ↑ a b Cmentarz parafialny w Gdowie - wyszukiwarka osób pochowanych [online], gdow.grobonet.com [dostęp 2024-07-15].
  4. ↑ a b In memoriam - Pamięci Architektów Polskich - Alfred Ludwik Majewski [online], www.archimemory.pl [dostęp 2024-07-15].
  5. ↑ M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28 lutego 1955 r. nr 0/350 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  6. ↑ Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 7, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-07-15]. 
  7. ↑ Honorowi Obywatele Nowego Wiśnicza. nowywisnicz.pl. [dostęp 2017-06-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-24)].
  8. ↑ Laureaci Nagrody Zarządu Głównego SKZ za wyróżniające się publikacje [online], skz.pl [dostęp 2024-07-15].
  9. ↑ Profesor Alfred Majewski – „Odnowiciel zamków polskich” [online], baranowsandomierski.pl [dostęp 2022-05-31].
  10. ↑ Baranów Sandomierski. Upamiętnili odnowiciela zamku [online], Radio Leliwa, 30 maja 2022 [dostęp 2022-05-31] (pol.).

Bibliografia

  • Andrzej Gaczoł, Majewski Alfred, [w:] Polski słownik biograficzny konserwatorów zabytków, red. Henryk Kondziela, Hanna Krzyżanowska, z. 2, Poznań, Wyd. Poznańskie 2006, ISBN 83-7177-416-8.
  • Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 781.