Powstała ona w 1875 roku według projektu Alexisa Langera i pierwotnie służyła starokatolikom. W niej do 1945 roku pochowani byli duchowni starokatoliccy, a po II wojnie światowej odprawiano w niej msze św. i była miejscem spotkań duszpasterstwa młodzieży. W 2011 roku została wpisana do rejestru zabytków nieruchomych.
Kaplica cmentarna została wybudowana w 1875 roku[1][4], według wykonanych w tym samym roku projektów wrocławskiego architekta Alexisa Langera[2] w stylu neogotyckim. Projekt przewidywał także wykonanie przed wejściem do kaplicy podcienia arkadowego, lecz plany te nie zostały zrealizowane[2]. W kaplicy do czasu jej profanacji w 1945 roku[3] spoczywały prochy dwóch duchownych starokatolickich: Edwarda Wolowskiego i Wilhelma Brożka[2].
Msze święte w kaplicy odprawiane były od końca lat 50. do lat 70. XX wieku[3], w tym przez ks. prof. Remigiusza Sobańskiego, który w listopadzie 1957 roku nadał budowli wezwanieDobrego Łotra[1]. Kaplica była także miejscem spotkań duszpasterstwa młodzieży[3], które odbywały się w krypcie kaplicy[2].
Jest to budowla murowana z czerwonej cegły pełnej[3][2], wzniesiona na rzucie sześcioboku z trójkątnymi aneksami, poprzedzona półkolistym przedsionkiem[4]. Zwieńczona jest dachem imitującym średniowieczną basztę[3], z krzyżem w wierzchołku[9]. Pierwotnie była kryta łupkiem układanym w łuskę, który z biegiem czasu zastąpiony został papą (nad prezbiterium) i blachą (nad wieżyczką schodową i aneksem)[2]. Powierzchnia zabudowy kaplicy wynosi 80 m²[6].
Kaplica Dobrego Łotra architektonicznie reprezentuje styl neogotycki[1][4]. Detale architektoniczne budowli wykonano głównie z jasnego piaskowca[2], w tym portal i obramienia okienne[4]. Elewacja północna (fasada) jest dwukondygnacyjna, jednoosiowa, z osiowym otworem wejściowym. Nad wejściem znajduje się okrągła kamienna blenda dzielona krzyżem równoramiennym o trójlistnych zakończeniach ramion z winorośli. W górnej części elewacji widnieje okulus w kamiennym obramieniu wypełniony ośmiopłatkową rozetą[9]. Fasada budowli zwrócona jest w kierunku bramy głównej od strony ulicy Gliwickiej, od której biegnie główna aleja cmentarza[2].
Elewacje boczne mają analogiczną kompozycję. W korpusie są jednokondygnacyjne, z wysoko umieszczonymi oknami rozetowymi, oddzielone od bocznych aneksów dwuskokowymi przyporami. Do aneksu dostawiona jest cylindryczna wieżyczka z wejściem od strony zachodniej. W obramieniu tego wejścia wykuta jest data budowy kaplicy („1875”)[9].
Wnętrze kaplicy jest jednoprzestrzenne, rozczłonkowane trójbocznymi wnękami arkadowymi. Nie zachowały się żadne elementy oryginalnego wyposażenia[9]. Wnętrze sklepione jest sześciopolowym sklepieniem klasztornym[2]. Posadzka w kaplicy jest jednolita, terakotowa z małych kostek w kolorach białym i czerwonym, układana w szachownicę. Posadzka w krypcie jest wykonana z cegły i pokryta jest częściowo wylewką cementową[2].
.jpg)
.jpg)
