Kalikst III, właśc. Johannes de Struma OSB, w literaturze znany też jako János Struma lub Giovanni Unghieri[1] (zm. w 1183) – duchowny katolicki, antypapież w okresie od 1168 do 29 sierpnia 1178[2].
Życiorys
Prawdopodobnie pochodził z okolic Arezzo. Wstąpił do zakonu benedyktynów z Kongregacji Vallombrosa i został opatem klasztoru Struma koło Arezzo[3]. Po podwójnej elekcji papieskiej w 1159 opowiedział się przeciw papieżowi Aleksandrowi III, a po stronie antypapieża Wiktora IV (1159-64), który najpóźniej w roku 1163 mianował go kardynałem-biskupem Albano[3]. Sygnował bulle Wiktora IV z 14 i 18 kwietnia 1164 oraz bulle Paschalisa III z 18 listopada 1166, 6 sierpnia 1167 i 26 lutego 1168. Niezwłocznie po śmierci Paschalisa III (zm. 20 września 1168) został wybrany na jego następcę[4]. Wybór ten po pewnych wahaniach zatwierdził Fryderyk I Barbarossa, który traktował go jednak wyłącznie jako narzędzie w swojej polityce włoskiej i kartę przetargową w ewentualnych negocjacjach z Aleksandrem III[3]. Stosunki cesarza z antypapieżem zaczęły się psuć po 1176, gdy Fryderyk I Barbarossa został pokonany w bitwie pod Legnano i zaczął szukać sojuszu z Aleksandrem III, Kalikst III stracił na znaczeniu. W 1177 cesarz odmówił poparcia swojemu podopiecznemu. Giovanni postanowił wówczas zakończyć schizmę i podporządkował się papieżowi 29 sierpnia 1178[3].
Antypapież Kalikst III przez cały swój pontyfikat rezydował w Viterbo[3]. Po abdykacji został rektorem (namiestnikiem) papieskim w Benewencie[3], a następnie (w 1182) opatem klasztoru św. Trójcy w Venosa[5]. Zmarł między 21 kwietnia[6] a 19 października 1183 roku[7].
Kardynałowie z nominacji antypapieża Kaliksta III
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Przypisywane mu przez wielu późniejszych autorów węgierskie pochodzenie (Unghieri) jest nieudokumentowane w źródłach współczesnych i polega prawdopodobnie na pomyleniu Strumy w Toskanii (obecnie Poppi), gdzie był opatem, z węgierskim Sirmium (obecnie Sremska Mitrovica w Serbii); por. Hermann Reuter, Geschichte Alexanders des Dritten und der Kirche seiner Zeit, s. 6 przyp. 6; Paul Fridolin Kehr, Italia pontificia, Berlin 1908, s. 170.
- ↑ Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 89. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ a b c d e f John N.D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 250-251. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ Współczesne relacje o jego wyborze są zebrane w: Ph. Jaffé, S. Löwenfeld, Regesta Pontificum Romanorum, vol. II, Lipsk 1888, s. 429.
- ↑ RI IV,4,4,1 n. 424. Regesta Imperii Online. [dostęp 2013-06-23]. (niem.).
- ↑ RI IV,4,4,1 n. 612. Regesta Imperii Online. [dostęp 2013-06-23]. (niem.).
- ↑ RI IV,4,4,1 n. 830. Regesta Imperii Online. [dostęp 2013-06-23]. (niem.).
Bibliografia
- ↑ Celestyn II ostatecznie nie objął urzędu. Od czasów badań Mercatiego zaliczany do antypapieży, jednak we współczesnej historiografii klasyfikacja ta jest kwestionowana i proponuje się określać go jako „papież elekt”
