PROFILPELAJAR.COM

Lenga piemontèisa
Obszar	Włochy
Liczba mówiących	ok. 2 mln
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
	Języki indoeuropejskie; Języki romańskie; Języki zachodnioromańskie; Język piemoncki;
Status oficjalny
UNESCO	3 zdecydowanie zagrożony↗
Ethnologue	7 wypierany↗
Kody języka
ISO 639-2	roa
ISO 639-3	pms
IETF	pms
Glottolog	piem1238
Ethnologue	pms
WALS	itu
	Występowanie
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Wikipedia w języku piemonckim
	Słownik języka piemonckiego; w Wikisłowniku
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język piemoncki (piemontèis) – etnolekt romański używany w Piemoncie (północno-zachodnie Włochy). Tradycyjnie uznawany był za dialekt języka włoskiego, jednakże znacznie różni się od standardowego włoskiego. Z językoznawczego punktu widzenia język piemoncki nie tylko nie jest dialektem języka włoskiego, ale nawet zaliczany jest do innej podgrupy języków romańskich – język piemoncki jest klasyfikowany w podgrupie gallo-italskiej języków zachodnioromańskich^[1]^[2], zaś włoski należy do grupy italsko-dalmatyńskiej^[3], zbliżony jest zatem (lingwistycznie i geograficznie) z jednej strony do innych języków gallo-italskich północnych Włoch, lombardzkiego i liguryjskiego, z drugiej zaś do francuskiego i oksytańskiego.

W piśmiennictwie stosuje się alfabet łaciński^[2]. Pierwsze teksty piemonckie napisane w lokalnym dialekcie pochodzą z XII wieku^{[potrzebny przypis]}. Język literacki ukształtował się w wiekach XVII i XVIII, miał jednak w obejmującym Piemont Królestwie Sardynii nieco niższą rangę niż francuski i włoski. Twórczość w nim trwa nieprzerwanie do dnia dzisiejszego. Owocem tego jest bogata literatura, w tym poezja, proza, dramat, publicystyka, publikacje naukowe oraz przekłady dzieł obcych.

Jego znajomość jest w zaniku, zwłaszcza w miastach i wśród przedstawicieli młodszego pokolenia^[2].

Zobacz też

język piemoncki w porównaniu z włoskim i francuskim

Przypisy

↑ Gallo-Italian – MultiTree. multitree.linguistlist.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-02)]..
↑ ^a ^b ^c David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Piedmontese, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
↑ David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Italian, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).

Linki zewnętrzne

[1] Gallo-Italian – MultiTree. multitree.linguistlist.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-02)]..

[pms-2] David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Piedmontese, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).

[ita-3] David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Italian, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).

[1]

[2]

[3]