Urodził się 19 lutego 1900 w Strachocinie jako syn Władysława (1869–1925) i Franciszki (1871–1967) z Radwańskich, jako ich czwarte z dwunastu dzieci[2][3]. Uczęszczał do C. K. Gimnazjum Męskiego w Sanoku w latach 1911–1914 (w tym czasie należał do drużyny skautowej), gdzie w 1914 ukończył III klasę[4], po wybuchu I wojny światowej ukończył V klasę w 1915[5], w 1917 ukończył klasę VI[6], a w roku szkolnym 1917/1918 został uznany na nieuzdolnionego w klasie VII[7]. 5 marca 1918 został wcielony do armii Austro-Węgier, odbył przeszkolenie w szkole oficerów rezerwowych w Preszburgu, po czym skierowany z 133 pułkiem artylerii polowej na front włoski, gdzie przebywał krótkotrwale i u schyłku działań wojennych w październiku 1918 powrócił w rodzinne strony.
W 1922 zdał maturę. Przeniósł się do Lwowa, gdzie podjął studia na Akademii Medycyny Weterynaryjnej i wówczas był jednym z założycieli Akademickiego Koła Ziemi Sanockiej. Po dwóch latach weterynarii, w 1924 rozpoczął studia teologiczne w seminarium oo. Paulinów, w ramach których zaliczył pierwszy rok i wystąpił z nich. Powrócił do Lwowa i przez dwa lata studiował filozofię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, po czym przeniósł się na Wydział Matematyczno-Przyrodniczy tej uczelni, lecz nie złożył na nim końcowych egzaminów. Podczas studiów należał do Akademickiego Koła Sanoczan (należeli do niego także m.in. Józef Stachowicz, Walerian Bętkowski, Maria Myćka, Stanisław Hroboni, Marian Strzelbicki, Julian Puzdrowski)[12]. Od 1926 pracował w Zakładzie Ubezpieczeń od Wypadków we Lwowie. W latach 1925 i 1928 jako rezerwista odbywał ćwiczenia wojskowe w 9 pułku artylerii polowej. W 1928 został przydzielony w rezerwie do 3 pułku artylerii polowej. 19 kwietnia 1931 został przeniesiony z rezerwy do pospolitego ruszenia. W 1934 jako podporucznik artylerii pospolitego ruszenia pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas przewidziany „do użycia w czasie wojny”[13].
W latach 30. był założycielem Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie i został jego dyrektorem. Wówczas, w połowie lat 30., został przeniesiony z dyspozycji wojskowej Lwowa do Krakowa.
Jego żoną była Helena (ślub w 1928), z domu Kustanowicz, z którą miał córkę Barbarę (ur. 1930). Wraz z rodziną mieszkał przy ulicy Józefa Kraszewskiego 2/15 w Krakowie. W 1940 żona i córka zostały deportowane przez Sowietów do obwodu archangielskiego. Udało im się wydostać z „nieludzkiej ziemi” z armią Andersa.
Starszy brat Józefa, Franciszek Kucharski, zginął 4 listopada 1944 biorąc udział w obronie kościoła w rodzinnej Strachocinie przed napadem sowieckich maruderów[14].
Upamiętnienie
Kamień przy Dębie Pamięci honorującym Józefa Kucharskiego w Strachocinie
O jego osobie wspominał w 1958 Walerian Bętkowski w artykule pt. Wspomnienia przyrodnika (1915-1922) w ramach publikacji pt. Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958[15].
Podczas „Jubileuszowego Zjazdu Koleżeńskiego b. Wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej Matury” 21 czerwca 1958 jego nazwisko zostało wymienione w apelu poległych w obronie Ojczyzny w latach 1939-1945[16] oraz na ustanowionej w budynku gimnazjum tablicy pamiątkowej poświęconej poległym i pomordowanym absolwentom gimnazjum[17].
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia kapitana[18]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[19].
29 października 2009, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy" / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, przy Zespole Szkół im. Ignacego Łukasiewicza w Strachocinie został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Józefa Kucharskiego[20][21][22][23][24][25].
↑Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 44-45.
.JPG)
.png){kind=small}
