Julius Katchen (ur. 15 sierpnia 1926 w Long Branch w stanie New Jersey, zm. 29 kwietnia 1969 w Paryżu[1][2]) – amerykański pianista pochodzenia rosyjskiego[1].
Życiorys
Pochodził z uzdolnionej muzycznie rodziny[1]. Pierwszych lekcji fortepianu udzielała mu babka, Rose Svet, absolwentka Konserwatorium Warszawskiego[3]. Uczył się u Davida Sapertona w Nowym Jorku[2]. W wieku 11 lat wykonał w radio XX koncert fortepianowy (KV 466) W.A. Mozarta z Orkiestrą Filadelfijską pod batutą Eugene’a Ormandy’ego[2][3]. Uzyskał wykształcenie humanistyczne na Haverford College (1945), następnie przez pewien czas kształcił się we Francji[2], gdzie osiadł na stałe[2][3]. W 1948 roku dał recital w Nowym Jorku i wystąpił w Paryżu na I festiwalu muzycznym UNESCO[1]. Występował w wielu krajach świata[1][2], w 1958 roku dał koncert w Polsce[1]. W jego repertuarze dominowały utwory Mozarta, Brahmsa, Chopina oraz kompozytorów rosyjskich[1]. Nagrywał dla wytwórni Decca Records[1][3]. Zarejestrował wszystkie utwory solowe oraz sonaty skrzypcowe (z Josefem Sukiem) i wiolonczelowe (z Jánosem Starkerem) Brahmsa[1]. Zmarł na raka[2][3].
Przypisy
