marzec 1959 – listopad 1960 - służył w 114 eskadrze myśliwców (VF-114) w bazie Mirimar w Kalifornii. Był pilotem samolotów F-3 Demon oraz F-4 Phantom II.
Później służył na lotniskowcach: USS Ranger, USS Hancock i USS Kitty-Hawk.
luty 1964 - ukończył kurs pilotów doświadczalnych marynarki wojennej (Navy Test Pilot School) w bazie Patuxent River, stan Maryland.
marzec 1964 – kwiecień 1966 – był w tej bazie pilotem doświadczalnym w dziale określającym przydatność transportowców lotniczych (Carrier Suitability Branch).
lipiec 1968 - powodów zdrowotnych w stopniu majora odchodzi z marynarki wojennej.
1971 – uzyskuje stopień magistra inżynierii lotniczej na Uniwersytecie Stanforda (Stanford University), stan Kalifornia. Dwa lata później w 1973 zdobył w tej dziedzinie nauki doktorat.
Jako pilot wylatał ponad 2 100 godzin, z czego 1 800 z nich na samolotach z napędem odrzutowym.
Kariera astronauty i praca w NASA
4 kwietnia 1966 dostał się do piątej grupy astronautów NASA (NASA 5).
listopad 1967 – został włączony do naziemnej załogi wspierającej załogę statku Apollo 8, jako specjalista ds. modułu księżycowego LM. W lipcu 1968 zmienił go Vance Brand.
1968 – został włączony do podstawowej, dwuosobowej załogi (razem z Jamesem Irwinem) uczestniczącej w pierwszych testach ciśnieniowych modułu księżycowego LM (LTA-8 - LM Test Article 8). Przed rozpoczęciem testów z powodów zdrowotnych zastąpił go dubler Gerry Gibbons – pilot doświadczalny firmy Grumman Aircraft.
lipiec 1968 – z powodu choroby płuc opuścił korpus astronautów NASA.
1973 – 1985 – pracował w NASA, w Ames Research Center, jako zastępca szefa działu informacji naukowej. Zajmował się również pracami nad rozwojem nowych typów śmigłowców i samolotów.
1986 – 1989 – w NASA pracował nad programami badawczymi dotyczącymi stworzeniem systemów autonomicznych dla statków kosmicznych.
Później zajął się doradztwem w zakresie badań i technologii kosmicznych.
