1954 – przeszedł kurs dla kandydatów na oficerów sił morskich w Navy's Officer Candidate School w Newport. Po jego zakończeniu otrzymał stopień podporucznika rezerwy sił morskich (ensign).
1954–1957 – pełnił czynną służbę w marynarce wojennej USA. Początkowo w bazie San Diego, a później na lotniskowcu USS „Hancock” (CV-19). W 1955 zakończył przeszkolenie lotnicze i został pilotem lotnictwa morskiego. Dwa lata później przeszedł do rezerwy marynarki wojennej.
1964–1966 – pracował w NASA w Centrum Lotów Kosmicznych imienia Roberta H. Goddarda (Goddard Space Flight Center) jako specjalista w dziedzinie fizyki kosmicznej. Badał m.in. właściwości cząstek o niskiej energii w ziemskiej magnetosferze i przestrzeni kosmicznej.
1969 – opuścił korpus rezerwy marynarki wojennej.
1975–1976 – na University of Alaska w Instytucie Geofizyki prowadził badania naukowe do pracy habilitacyjnej.
Jako pilot wylatał 4500 godzin, z czego ponad 4000 z nich na samolotach z napędem odrzutowym.
Załoga planowanej misji Skylab Rescue: Vance Brand (z lewej) i Don Lind.
1966 – 4 kwietnia został wybrany do piątej grupy astronautów NASA. Znalazło się w niej wówczas 18 kandydatów.
1972–1973 – podczas realizacji programu Skylab Lind był członkiem załogi rezerwowej dla drugiej i trzeciej misji (Skylab 3 i Skylab 4). Razem z nim znaleźli się w niej Vance Brand oraz William Lenoir. W 1973 Lind i Vance Brand przez pewien czas szkolili się do misji ratunkowej (Skylab Rescue) na stację Skylab. Przygotowania do takiej misji rozpoczęto po tym jak okazało się, że 2 sierpnia stwierdzono wyciek utleniacza z silniczków korekcyjnych statku Apollo, którym astronauci misji Skylab 3 mieli powrócić na Ziemię. Start miał dojść do skutku 10 września. Wyciek paliwa jednak samoistnie ustał i specjaliści NASA po analizach stanu statku ostatecznie zrezygnowali z wyprawy ratunkowej[2].
1977–1983 – pracował w Biurze Astronautów NASA. Był w grupie odpowiedzialnej za dobór i przygotowanie ładunków użytecznych dla pierwszych doświadczalnych lotów promów kosmicznych. Przeszedł również przeszkolenie pozwalające uczestniczyć mu w lotach wahadłowców w charakterze specjalisty misji.
1983–1985 – w lutym 1983 otrzymał przydział do załogi misji STS-51-B, w której pełnił funkcje specjalisty. Lot, który trwał 7 dni, odbył na przełomie kwietnia i maja 1985.
1986 – w kwietniu opuścił korpus astronautów oraz NASA.
STS-51-B (Challenger F-7); Załoga STS-51-B. Od lewej: R. Overmyer, D. Lind, W. Thornton i T. Wang. W pozycji „głową w dół”: F. Gregory, N. Thagard i L. van den Berg.
Podczas swojej jedynej wyprawy w kosmos Don Lind był specjalistą misji (MS-1) STS-51-B. Załogą dowodził Robert F. Overmyer, a pilotem wahadłowca był Frederick D. Gregory. Pozostałymi specjalistami misji byli: Norman E. Thagard (MS-2), William E. Thornton (MS-3), a specjalistami ładunku – Lodewijk van den Berg (PS-1) i Taylor G. Wang (PS-2). Pięciu członków załogi posiadało tytuły naukowe doktora. Astronauci wystartowali z Przylądka Canaveral 29 kwietnia 1985 na pokładzie wahadłowca Challenger. Na pokładzie promu kosmicznego znalazły się również 2 małpy i 24 szczury. W ładowni promu na orbitę wyniesione zostało laboratorium Spacelab 3, w którym przeprowadzono m.in. badania z zakresu materiałoznawstwa, mechaniki płynów, fizyki atmosfery, astronomii oraz biologii i medycyny. Był to pierwszy lot operacyjny laboratorium Spacelab przygotowanego przez Europejską Agencję Kosmiczną. Na zaplanowanych 15 eksperymentów pomyślnie zakończono 14. 7-dniowa misja zakończyła się 6 maja 1985 lądowaniem na bieżni bazy wojskowej Edwards w Kalifornii.
Nagrody i odznaczenia
Medal NASA „Za wyjątkowe zasługi” (NASA Exceptional Service Medal) (1974)
Życie prywatne
Żonaty z Kathleen Maughan, mieli siedmioro dzieci.
Wykaz lotów
Loty kosmiczne, w których uczestniczył Don L. Lind
Lp
Data startu
Data lądowania
Statek kosmiczny
Funkcja
Czas trwania
1
29 kwietnia 1985
6 maja 1985
STS-51-B Challenger F-7
Specjalista misji (MS-1)
7 dni 8 minut i 45 sekund
Łączny czas spędzony w kosmosie — 7 dni 8 minut i 45 sekund.
