Jerzy Robert Emil Adamski (ur. 18 kwietnia 1897 w Bóbrce , zm. 23 czerwca 1978 w Krakowie ) – żołnierz Legionów Polskich , porucznik rezerwy artylerii Wojska Polskiego II RP , urzędnik samorządowy II Rzeczypospolitej związany z Sanokiem .
Życiorys
Rodzinny dom Brzozowskich w Sanoku
Grobowiec Jerzego i Marii Adamskich
Jerzy Robert Emil Adamski urodził się 18 kwietnia 1897 w Bóbrce[1] [2] [3] [4] . Był synem Emilii z domu Skarbek-Malczewskiej i Roberta (notariusz w Sanoku)[5] [1] . Miał starszego brata Tadeusza [5] i siostrę[6] [7] .
Podczas I wojny światowej od 15 maja 1915 służył w szeregach Legionów Polskich [8] . Był żołnierzem 1 pułku ułanów i 1 pułku artylerii w składzie II Brygady [6] [7] [8] . Później służył w Polskim Korpusie Posiłkowym w Przemyślu i w Szkole Podchorążych[8] . Dosłużył stopnia starszego szeregowego [8] . W szeregach Legionów służył także jego starszy brat Tadeusz , który poległ w szarży ułanów II Brygady pod Rokitną 13 czerwca 1915[5] [9] .
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego i uczestniczył w działaniach podczas wojny polsko-ukraińskiej : w styczniu 1919 był sekcyjnym oddziału sztabowego gen. Tadeusza Rozwadowskiego , a w kwietniu 1919 był palaczem pociągu pancernego „Odsiecz 1”, funkcjonującego na froncie galicyjskim[8] . Według Pawła Kosiny był dowódcą pociągu pancernego podczas odsieczy Lwowa i wówczas został ranny, a wskutek tego trwałym inwalidą wojennym [6] [7] [10] [9] . Według wersji przekazanej przez rodzinę od 1919 do 1920 był porucznikiem 24 pułku artylerii polowej [7] . Został zweryfikowany w stopniu porucznika rezerwy artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[11] [6] . W 1923 był oficerem rezerwowym 24 p.a.p. z Jarosławia i był wówczas żołnierzem niezdolnym do służby wojskowej[12] [6] . Działał w Związku Legionistów Polskich [8] .
W 1929 podjął pracę w państwowej służbie cywilnej[2] . Od 13 listopada 1930 był sekretarzem w starostwie powiatu sanockiego [2] . Przez lata był sekretarzem sanockich starostów, początkowo Romuald Klimowa , później Bolesława Skwarczyńskiego (od 1932), Wojciecha Buciora (1936-1939)[10] . Był ziemianinem[9] . W 1938 został mianowany członkiem Okręgowej Komisji Wyborczej nr 77 w Sanoku przed wyborami parlamentarnymi w 1938 [13] .
30 października 1927 poślubił Marię Teklę Józefę Brzozowską (1893-1975)[1] [14] , córkę Franciszka Ksawerego Brzozowskiego (sędzia w Sanoku), siostrę oficerów Wojska Polskiego, Wacława i Władysława Brzozowskich[9] . Przejął rodzinny dom Korab-Brzozowskich w Sanoku, który znajduje się pod obecnym adresem ulicy Henryka Sienkiewicza 15 (do 1939 pod numerem 9[15] ), położony pomiędzy ulicami Henryka Sienkiewicza, ulicy Juliusza Słowackiego [16] [17] [10] [18] i Grunwaldzką w Sanoku (w przeszłości była to ulica Bartosza Głowackiego [19] ).
W okresie PRL był sekretarzem Komitetu Miejskiego Stronnictwa Demokratycznego w Sanoku[6] [7] . W swoim domu założył własne „Biuro pisania podań”[18] .
Zmarł 23 czerwca 1978 w Krakowie[6] [7] [20] . Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie 28 czerwca 1978 (kwatera, XXXIV, rząd 10, miejsce 4), gdzie trzy lata wcześniej spoczęła jego żona[6] [20] [7] .
Odznaczenia
Przypisy
↑ a b c Księga małżeństw (1924–1936) . Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku . s. 171.
↑ a b c Spis urzędników i funkcjonariuszów niższych władz administracji ogólnej Województwa Lwowskiego według stanu z dnia 31 grudnia 1930 r. . Lwów: 1931, s. 43.
↑ Jerzy Robert Adamski . wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-09-07].
↑ Jerzy Adamski . niezwyciezeni1918-2018.pl. [dostęp 2019-11-12].
↑ a b c Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Tadeusz Adamski . Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku . [dostęp 2019-11-12].
↑ a b c d e f g h i j k Jerzy Robert Adamski. Nekrolog . „Dziennik Polski ”. Nr 143, s. 6, 26 czerwca 1978.
↑ a b c d e f g h i j Jerzy Robert Adamski . jbc.bj.uj.edu.pl. [dostęp 2022-06-15].
↑ a b c d e f Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Jerzy Adamski . Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku . [dostęp 2019-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-12)].
↑ a b c d Paweł Kosina: Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele . Sanok: Stowarzyszenie Przyjaciół Heleny Kosiny w Sanoku, 2006, s. 51. ISBN 83-924210-0-0 . Paweł Kosina. Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele (cz. 4) . „Góra Przemienienia”. Nr 25 (149), s. 20, 18 czerwca 2006. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku .
↑ a b c Sanockie dworki. W: Edward Zając : Szkice z dziejów Sanoka . Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 214-215. ISBN 83-909787-0-9 .
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓ , s. 853.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓ , s. 762.
↑ Dział urzędowy. 151. Ogłoszenie . „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 19, s. 245, 23 września 1938.
↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Maria Adamska . rakowice.eu. [dostęp 2019-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].
↑ Książka telefoniczna . 1939. s. 706. [dostęp 2015-07-29].
↑ Wojciech Sołtys . Pół wieku sanockiego górnictwa naftowego . „Rocznik Sanocki ”. Tom VII, s. 22, 1995. ISSN 0557-2096 .
↑ Edward Zając . Zostało ich tak niewiele . „Gazeta Bieszczadzka ”, s. 8, Nr 9 (136) z 9 maja 1997.
↑ a b Janusz Szuber : Mojość . Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2005, s. 6. ISBN 83-919470-8-4 .
↑ Skorowidz powiatu sanockiego. Wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911 . Sanok: 1911, s. 42.
↑ a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Jerzy Adamski . rakowice.eu. [dostęp 2019-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].
↑ M.P. z 1931 r. nr 287, poz. 381 .