W swoich dziełach artystycznych zajmował się przestrzenią, której subiektywne wyobrażenia przedstawiał rysunkiem, fotografią, lustrzanym odbiciem, grafiką lub komputerowym drukiem, tworząc rozbudowane struktury wizualne i instalacje.
Życiorys
Urodził się w Sanoku w 1943 r., wychowywał w Bieszczadach[2]. W 1965 ukończył studia z zakresu budownictwa lądowego na Politechnice Wrocławskiej[1]. Zadebiutował wystawą indywidualną w 1965 r. Działał m.in. w klubie fotograficznym „Pałacyk” i grupie artystycznej „Odra 65”[2]. Pierwsze recenzje i komentarze krytyczne publikował w studenckim czasopiśmie „Konfrontacje”, kolejne w „Politechniku”, „Wiadomościach”, „Fotografii”, „Odrze”, „Nurcie” i „Opolu”[2]. W 1977 r. stworzył we Wrocławiu ruch artystyczny i galerię „Foto-Medium-Art”, animował spotkania i akcje „Seminarium Foto-Medium-Art”[2]. Od lat 70. wchodził w skład zespołów redakcyjnych takich czasopism jak „Fotografia”, „European Photography”, „Projekt”, „Art Life”, w późniejszych latach pism „Arteon”, „Rita Baum”, „Artluk” i „CoCAin”[2].
Był wykładowcą Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (Katedra Fotografii, Wydział Komunikacji Multimedialnej) i Gdańsku, a także Politechniki Wrocławskiej i Uniwersytetu Wrocławskiego[2]. Wykładał w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego we Wrocławiu[2]. Specjalizował się w psychofizjologii widzenia oraz nowych mediach. Animator ruchu fotografii ekspansywnej i medialnej (lata 70.) oraz fotografii elementarnej (lata 80.)[2]. Pomysłodawca i kurator wystaw w Polsce i za granicą. Był autorem licznych publikacji w periodykach polskich i obcych. W domowej galerii „ef” w Starym Gierałtowie prezentował kolekcję miniatur autorstwa artystów z wielu krajów. Od połowy lat 80. organizował tam warsztaty pn. „Uczestnictwo we wspólnocie”. Jest autorem książek: Moja droga do bezwymiaru, Umożliwianie niemożliwemu, 7 od/za/słon iluzji i Zobaczyć idealne, czyli bezkresy kresek[2].
W 2005 uzyskał tytuł profesora nauk plastycznych[3].
Pomysłodawca i realizator wielu wystaw problemowych, m.in.:
Dryfowanie po bezkresach, [w:] Przestrzenie wizualne i akustyczne człowieka, pod red. Agnieszki Janiak, Wandy Krzemińskiej i Anny Wojtasik-Tokarz, Wrocław 2007
Galaktyka remedialna, „Artluk”, 2008, nr 2
Holuzja neuroestetyki, [w:] Komunikacje w rozmowie 1, Wrocław 2012
Aby widzieć, trzeba wiedzieć, [w:] Przyroda, ekologia, kultura, pod red. Ewy Dobierzewskiej-Mozrzymas i Adama Jezierskiego, Wrocław 2012
Linia linii nierówna, „Twórczość”, 2.2014
Van Gogh’s Ear, „CoCAin”, 8.2014, nr 6
Defying Location, „CoCAin”, 9.2015, nr 7
Wyjście jest jedno, „Twórczość”, 11.2015
Galeria zdjęć
Jerzy Olek, Bezwymiar iluzji, Galeria „Foto-Medium-Art”, Wrocław 1993
Jerzy Olek, Bezwymiar iluzji, Galeria „Wozownia”, Toruń 2000
Jerzy Olek, Mapy rozmaitości, Muzeum Miejskie Arsenał, Wrocław 2004
Jerzy Olek, Zgubiona przestrzeń, Galeria „Foto-Medium-Art”, Kraków 2009
Jerzy Olek, De-, Centrum Sztuki Współczesnej, Toruń 2013
Jerzy Olek, Przedłuż myślą napotkaną linię, Marienkirche, Frankfurt nad Odrą 2013
Jerzy Olek, Zdziwienie widzenia, Galeria „Okno”, Słubice 2015
Przypisy
↑ abcKrzysztof Gluziński Kto jest kim we Wrocławiu, wyd. Fox, Wrocław 1999, s. 353.
↑ abcdefghijPaulina Wiatrowska: Jerzy Olek. [w:] Urząd Miejski w Stroniu Śląskim [on-line]. [dostęp 2016-11-08].
