Jerzy Limon

Data i miejsce urodzenia	24 maja 1950 Malbork
Data i miejsce śmierci	3 marca 2021 Gdańsk
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filologia angielska, literaturoznawstwo
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Profesura	20 stycznia 1993
Polska Akademia Nauk
Status	członek korespondent
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Gdański
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Jerzy Limon (ur. 24 maja 1950 w Malborku, zm. 3 marca 2021 w Gdańsku)^[1][2] – polski anglista, literaturoznawca, pisarz, tłumacz i teatrolog, profesor nauk humanistycznych, inicjator i dyrektor Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego, członek korespondent Polskiej Akademii Nauk.

Syn Zenona, lekarza ginekologa, i Wandy z domu Gierasimowicz, pielęgniarki^[2][3]. Młodszy brat Janusza, lekarza oraz profesora nauk medycznych. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 7 w Sopocie. Ukończył I Liceum Ogólnokształcącego w Sopocie, a w 1975 anglistykę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1975–1980 był wykładowcą literatury w Instytucie Filologii Angielskiej na UAM. W 1979 uzyskał stopień naukowy doktora. Od 1980 jako nauczyciel akademicki był związany z Instytutem Anglistyki Uniwersytetu Gdańskiego^[2]. W 1985 habilitował się na macierzystej uczelni w Poznaniu^[4]. 20 stycznia 1993 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych. W latach 1983–1993 był wicedyrektorem Instytutu Anglistyki UG^[2], a od 1993 kierownikiem Zakładu Historii Literatury i Kultury Brytyjskiej UG. W Instytucie Anglistyki i Amerykanistyki UG utworzył Katedrę Sztuk Scenicznych^[2]. Wykładał w językach polskim i angielskim, prowadził gościnnie wykłady m.in. w Hunter College w Nowym Jorku, University of Delaware i University of Colorado^[2]. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i ZAiKS, a także członkiem krajowym korespondentem Wydziału I Filologicznego Polskiej Akademii Umiejętności. W 2016 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk^[5].

Był autorem około 10 książek, a także około 80 artykułów i recenzji, publikowanych w Polsce, Wielkiej Brytanii, Niemczech i Stanach Zjednoczonych. Opracował 120 haseł do Wielkiej Encyklopedii Powszechnej PWN. Razem z Władysławem Zawistowskim przełożył dramaty Williama Shakespeare’a: Antoniusza i Kleopatrę (1992) oraz Trojlusa i Kressydę (1990)^[6]. Współpracował z pismem literackim „Migotania, przejaśnienia”.

Jako fundator współtworzył i objął funkcję prezesa Fundacji Theatrum Gedanense, działającej na rzecz odbudowania Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego i organizującej coroczny teatralny Festiwal Szekspirowski. W Gdańskim Teatrze Szekspirowskim objął stanowisko dyrektora^[7]. Był współtwórcą Sopockiego Forum Integracji Nauki, Kultury i Sztuki „Sfinks”.

Był żonaty z Justyną; miał dwoje dzieci – Tomasza i Julię. Mieszkał w Wielkim Kacku.

Zmarł na skutek COVID-19 w okresie światowej pandemii tej choroby^[1]. Msza pogrzebowa została odprawiona 27 marca 2021 (w Międzynarodowy Dzień Teatru) w kościele św. Jana w Gdańsku. Jerzy Limon został pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie^[8] (sektor P5/2/6)^[9].

• Münchhauseniada, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1980, ISBN 83-210-0218-8.
• Gdański teatr „elżbietański”, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1989.
• Wieloryb. Wypisy źródłowe, Wyd. Jama s.c., Gdańsk 1998, ISBN 83-87342-06-8.
• Koncert Wielkiej Niedźwiedzicy, Wyd. „Twój Styl”, Warszawa 1999, ISBN 83-7163-180-4.
• Między niebem a sceną. Przestrzeń i czas w teatrze, Wyd. Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2002, ISBN 83-88560-86-7.
• Trzy teatry: scena, telewizja, radio, Wyd. Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2003, ISBN 83-89405-72-5.
• Piąty wymiar teatru, Wyd. Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2006, ISBN 83-7453-627-6.
• Obroty przestrzeni. Teatr telewizji. Próba ujęcia teoretycznego, Wyd. Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2008, ISBN 978-83-7453-776-6.
• Brzmienia czasu. O aktorstwie i mowie scenicznej, Wyd. Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2011, ISBN 978-83-7453-026-2.
• Młot na poetów albo Kronika ściętych głów, Wyd. Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2014.
• Szekspir. Siedem grzechów głównych (z zarazą w tle), Wyd. Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2022.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2011)^[10]
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005)^[11][12]
• Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego (Wielka Brytania, 2014)^[2][7]
• Medal św. Wojciecha (2015)^[13]
• Złoty Medal Uniwersytetu Gdańskiego „Doctrinae Sapientiae Honestati” (2015)^[4]
• Nagroda Artystyczna Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (1991, 1999)^[4]
• Nagroda Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” (1998)^[14]
• Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (2006)^[15]
• Nagroda Naukowa Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza (2006)^[16]
• Nagroda PAU im. Erazma i Anny Jerzmanowskich (2015)^[17]
• „Człowiek Roku 2015” w plebiscycie czytelników „Dziennika Bałtyckiego” (2016)^[4]
• Pragnell Shakespeare Birthday Award za osiągnięcia w popularyzowaniu i rozwoju wiedzy na temat dzieł Williama Shakespeare’a (2019)^[18]
• Nagroda im. prof. Aleksandra Gieysztora (2019)^[4][19]

Został uwieczniony jako jeden z apostołów na obrazie Ostatnia wieczerza Macieja Świeszewskiego, który umieszczono w hali przylotów gdańskiego lotniska^[20].

W 2022 Senat Uniwersytetu Gdańskiego nadał imię Jerzego Limona Sali Teatralnej Wydziału Filologicznego^[21]. W tym samym roku w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim otwarto Bibliotekę Profesora Jerzego Limona^[22].

• Nota o autorze – Jerzy Limon, terytoria.com.pl [zarchiwizowane 2016-12-21] .
• Prof. dr hab. czł. koresp. PAN Jerzy Limon, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-05-01] .