W 1939 został zmobilizowany jako porucznik rezerwy, a po kampanii wrześniowej został internowany na Litwie. Po ucieczce z obozu do 1941 grał na scenie Teatru Polskiego w Wilnie. W 1942 przybył do Warszawy, gdzie, wraz z grupą aktorów, do której należała m.in. Danuta Szaflarska, utworzył Teatr Frontowy AK. Uczestniczył w konspiracyjnym życiu artystycznym, m.in. w pracach Tajnego Teatru Wojskowego i Teatrze Wyobraźni Tadeusza Byrskiego.
Po II wojnie grał w Starym Teatrze w Krakowie i w objazdowym Teatrze Kameralnym TUR. Był wykładowcą Studia Aktorskiego działającego przy Starym Teatrze. Od 1947 był związany z teatrami warszawskimi. W latach 1959–1981 grywał także w Teatrze Telewizji. Związany z Teatrem Polskiego Radia, popularność zdobył jako Józef Matysiak w popularnej powieści radiowej Matysiakowie, w której występował od 15 grudnia 1956.
Autor wspomnień Mistrzowie i koledzy (1979) i Zwyczajne życie aktora (1989).