Teatr na Pohulance – teatr w Wilnie, od 1913 siedziba Teatru Polskiego; w latach 1925–1929 siedziba teatru „Reduta”.
Historia
Nazwa pochodzi od nazwy ulicy Wielka Pohulanka (obecnie J. Basanavičiusa), przy której się znajduje. Wzniesiony w latach 1912–1914 z inicjatywy Hipolita Korwin-Milewskiego według projektu architektów Aleksandra Parczewskiego i Wacława Michniewicza ze składek społeczeństwa polskiego ówczesnego Wilna. Budynek przekazany został władzom miasta pod warunkiem, iż będą tu występować wyłącznie teatry polskie. Gmach wykazuje pewne cechy architektury barokowej i romańskiej.
Teatr na Pohulance (2007)
Teatr w czasach zaboru carskiego był jedną z najbardziej znaczących placówek o przeznaczeniu kulturalnym i artystycznym[potrzebny przypis]. W 1922 r. był miejscem obrad Sejmu Litwy Środkowej[1]. W latach 1925–1929 budynek teatru na Pohulance był siedzibą teatru-laboratorium „Reduta” kierowanego przez Juliusza Osterwę. W kolejnych latach na jego scenie debiutowała lub występowała cała czołówka polskich artystów, szczególny ich napływ miał miejsce w czasie okupacji.
Po II wojnie światowej, wbrew intencji ofiarodawców, którzy zastrzegli, że Teatrze mają występować tylko zespoły polskie, budynek został przekazany Litewskiemu Teatrowi Opery i Baletu, następnie mieścił się tu Teatr Młodzieży (litew.Jaunimo Teatras), od 1986 jest to siedziba Litewskiego Rosyjskiego Teatru Dramatycznego.
