Jacek Hyancithus Różycki (ur. około 1635 w Łęczycy, zm. między 30 czerwca 1703 a 31 grudnia 1704 w Warszawie^[1]) – kompozytor epoki barokowej.

Karierę muzyczną rozpoczynał jako sopranista w kapeli Władysława IV, by potem objąć funkcję kapelmistrza na dworach Jana Kazimierza, Michała Korybuta Wiśniowieckiego i Jana III Sobieskiego.^[2] Następnie pracował jako kierownik polsko-saskiej kapeli Augusta II.^[2] Kompozytor pełnił także funkcję sekretarza królewskiego.^[2]

Zasłynął dziełami: Magnificat oraz Confitebor, w których widoczna jest obecność basso continuo i trzech głosów rozdzielonych na 4-6 (bez altów).

Do grona przypisywanych Jackowi Różyckiemu kompozycji zaliczany był również utwór Magnificemus in cantico. Atrybucja ta wynikała najprawdopodobniej z błędnego rozczytania zapisu karty tytułowej wchodzącej w skład zespołu rękopisów 5272 z Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie.

Jak zauważył prof. Marcin Szelest, głos basowy kompozycji w rękopisie Biblioteki Jagiellońskiej został znacząco zniekształcony (być może przez skryptora wykonującego rękopis). Trop ten podjęła w swoim artykule również prof. Aleksandra Patalas, wskazując że utwór ten w rzeczywistości skomponowany został przez Giovanniego Felicego Sancesa (1600-1679)^[3].

• Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995, s. 774. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
• The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. R. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

• Różycki Jacek Sebastian w Polskiej Bibliotece Muzycznej