W wieku 21 lat zdobył pierwszy w karierze tytuł mistrza Polski seniorów w kombinacji[2]. Już wtedy cechował go brak równowagi psychicznej podczas zawodów i nieprzykładanie się do treningów[1]. Zajmował wysokie lokaty na zawodach w Skandynawii, Niemczech, Szwajcarii i Czechosłowacji.
Wziął udział w Igrzyskach Olimpijskich 1968 w Grenoble, zajmując 15. miejsce[3]. Na skoczni w Autrans w pierwszej serii skoczył 72 m i był na 8. miejscu. W drugiej wylądował na 75,5 m, lecz nie ustał[2] i spadł na 39. pozycję. W ostatniej serii osiągnął 68 m i przesunął się na 16. lokatę. W biegu był 18. Zawodnik piętnaste miejsce na olimpiadzie uznał za porażkę[2].
Był pięciokrotnym mistrzem Polski w kombinacji norweskiej (1965-1969), wicemistrzem kraju w sztafecie 4 x 10 km (1965) i w skokach narciarskich na skoczni 90-metrowej (1969)[1].