W latach 1948–1962 pracował w Magdeburgu, leżącym we wschodniej części archidiecezji paderborńskiej. W 1962 r. papieżJan XXIII mianował go biskupem pomocniczymdiecezji fuldzkiej ze stolicą w Erfurcie po przejściu na emeryturę bpa Josepha Freusberga. Jako tytularną siedzibę otrzymał diecezję Arca w Fenicji. W latach 1962–1965 uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II. W 1964 r. został wikariuszem generalnym diecezji fuldzkiej dla jej wschodniej części, następnie w 1967 r. komisarzem biskupim dla tych terenów, a od 1973 r. administratorem apostolskim nowo utworzonej Administratury w Erfurcie-Meiningen. Ważnym elementem jego pracy duszpasterskiej stały się zakorzenione w regionie pielgrzymki do lokalnych sanktuariów. Głoszone tam odważne kazania przyciągły tysiące wiernych, pomagając skonsolidować miejscowych katolików, poddawanych w NRD stałej presji ideologicznej. Szczególną troską otaczał dzieci, chorych, niepełnosprawnych i starców.
