Honoré Victorin Daumier był trzecim dzieckiem Jeana-Baptiste’a Daumiera i Cecile Catherine Philip. Ojciec jego, który był z zawodu szklarzem, miał wysokie aspiracje literackie. W 1814 roku przeniósł się do Paryża, gdzie opublikował zbiór wierszy. Mimo pozytywnego przyjęcia, Jean-Baptiste Daumier był w końcu zmuszony do przyjęcia pracy urzędnika bankowego. Ponieważ sytuacja finansowa rodziny nie była najlepsza, 12-letni Honore przerwał naukę i został gońcem u notariusza, a następnie sprzedawcą w księgarni. Przez cały czas pobierał lekcje rysunku. W 1822 wykonał swoje pierwsze litografie i zatrudnił się w wydawnictwie specjalizującym się w grafice. Szybko osiągnął uznanie jako litograf. Współpracował z czasopismem „La Silhouette”. Po rewolucji 1830 roku Daumier został zatrudniony przez Charlesa Philipona w tygodniku „La Caricature”. Jego litografie przynosiły coraz większy rozgłos. Od 1845 mieszkał na Wyspie Świętego Ludwika, w centrum Paryża. 16 kwietnia 1846 roku poślubił Marie Alexandrine Dassy. W 1848 roku wziął udział w konkursie na obraz upamiętniający zwycięstwo Republiki. Jego szkic Republika był jednym z dziewiętnastu wybranych obrazów. W roku 1848 otrzymał państwowe zamówienia na dwa obrazy religijne. W latach pięćdziesiątych XIX wieku coraz więcej czasu poświęcał malarstwu, rysowaniu i rzeźbieniu. Malarstwo zapewniało mu skromne i nieregularne dochody. Był zmuszony do opuszczenia Wyspy Świętego Ludwika. Ostatecznie zamieszkał w Valmondois, w domu podarowanym mu przez przyjaciela Jeana Baptiste’a Camille’a Corota. Od 1863 roku ponownie pracował w piśmie Chaivari. W roku 1872, ze względu na pogarszający się wzrok, zrealizował swoje ostatnie litografie i obrazy. Od tego czasu jego sytuacja finansowa była coraz gorsza. W 1877 została mu przyznana niewysoka renta państwowa. 8 lutego 1879 dostał wylewu i umarł po trzech dniach w Valmodois.
Twórczość
Karykatura polityczna z 1832. Nawiązanie do konferencji w Londynie, prowadzonej przez francuskiego ambasadora Talleyranda, podczas której zdecydowano o granicach Belgii, Luksemburga i Holandii. Poszczególne postaci reprezentują państwa: koń – Prusy, niedźwiedź polarny – Rosja, małpa – Austria, lis – Wielka Brytania, zając – Francja, indyk w tle – Belgia, pies w tle – Holandia, trup kobiety na podłodze – Polska
Należał do artystów, wykorzystujących z jak największą swobodą najróżniejsze techniki. Z jednakowym mistrzostwem wypowiadał się w litografii, rzeźbie i rysunku. Za życia artysty najważniejsze miejsce zajmowało jego dzieło litograficzne (cykle satyryczne o charakterze obyczajowym: Robert Macaire (1836-38), Typy paryskie (1839-42), Z historii starożytnej (1842), Bas-Bleus (1844), Obyczaje małżeńskie (1838-39), Ludzie palestry (1845-49), Profesorowie i uczniowie (1845-46) oraz politycznym: Przedstawiciele przedstawieni, Sielanki parlamentarne, Fizjonomie Zgromadzenia Narodowego, Aktualności).
W chwili obecnej uwagę przyciąga jednak przede wszystkim jego twórczość malarska. Daumier-litograf dał się poznać jako zjadliwy karykaturzysta polityczny i niezastąpiony badacz obyczajów swojej epoki. Jego dzieło malarskie posiadało zupełnie inny wymiar, gdyż w mniejszym stopniu skupione było na aktualnych wydarzeniach. Dążył przede wszystkim do zachowania przy życiu, odnowienia i przedłużenia tradycji.
Pierwszymi rzeźbami jakie przyniosły mu rozgłos, były popiersia-karykatury jakie wykonał na prośbę Charlesa Philipona. Popiersia znanych polityków, wykonane w glinie, wystawione były w witrynie gazety La Caricature. Najbardziej znaną rzeźbą jest posążek Ratapoil, oraz płaskorzeźba Emigranci. Mimo tak skromnego dorobku, ich wyjątkowa jakość wystarcza, by zapewnić Daumierowi odpowiednią pozycję, również jako rzeźbiarza.
.jpg)
