Hieronim Emiliani , wł. Gerolamo Emiliani (Miani) (ur. 1486 w Wenecji , zm. 8 lutego 1537 w Somasce ) – święty Kościoła katolickiego , założyciel zgromadzenia zakonnego w Somasce .
Hieronim był oficerem w armii weneckiej w czasie, gdy republika walczyła z papieżem Juliuszem II , cesarzem Maksymilianem I i królem Francji Ludwikiem XIII . Po jednej z bitew trafił do niewoli. Przebywając w lochu Castel Nouvo, modlił się o wstawiennictwo Maryi i został cudownie uwolniony. Wydarzenie to sprawiło, że Hieronim przeżył wewnętrzną przemianę.
Pod wpływem Kajetana z Tieny i Giovanniego Pietro Carafy (późniejszego papieża) poświęcił swoje życie opiece nad ofiarami głodu i zarazy, szalejących w północnych Włoszech. Opiekował się również sierotami i porzuconymi dziećmi. Założył sierocińce w Brescii , Como i Bergamo oraz dom dla pokutujących prostytutek i szpital w Weronie . W 1528 założył Stowarzyszenie Sług Ubogich , które uzyskało papieskie zatwierdzenie w 1540 . Hieronim zmarł w roku 1537 . Zaraził się podczas niesienia pomocy ofiarom epidemii .
Kult
Sanktuarium św. Hieronima w Somasca W 1747 beatyfikował go Benedykt XIV , a kanonizował w 1767 roku Klemens XIII .
Patronat W 1928 papież Pius XI ogłosił Hieronima patronem sierot i porzuconych dzieci.
Ikonografia W sztuce przedstawiany jest z łańcuchami na rękach – znakiem wyzwolenia z niewoli – w otoczeniu dzieci lub ze złożonymi rękami.
Niegdyś wspomnienie Hieronima przypadało 20 lipca (do reformy liturgicznej 1969), obecnie obchodzone jest 8 lutego .
Przypisy
↑ Wiesław Al. W.A. Niewęgłowski Wiesław Al. W.A. , Leksykon Świętych , Warszawa: Świat Książki, 2006, s. 33, ISBN 978-83-247-0574-0 .
Bibliografia
Duchniewski J., Hieronim Emiliani , [w:] Encyklopedia katolicka , t. 6, Lublin 1993, kolumny 856-857.
Hallam E., Święci w naszym życiu. Patroni spraw trudnych, radosnych i zwyczajnych. , wyd. KDC, Warszawa 2005. 
