Hans Enn

Data i miejsce urodzenia	10 maja 1958 Saalfelden am Steinernen Meer
Klub	SC Saalbach
Wzrost	167 cm
Pierwsze punkty w PŚ	17.01.1976, Morzine (9. miejsce – zjazd)
Pierwsze podium w PŚ	4.03.1979, Lake Placid (2. miejsce – gigant)
Dorobek medalowy
} Reprezentacja  Austria Igrzyska olimpijskie brąz Lake Placid 1980 narciarstwo alpejskie (slalom gigant) Mistrzostwa świata brąz Lake Placid 1980 slalom gigant Puchar Świata (Gigant) 2. miejsce 1979/1980 3. miejsce 1983/1984
Multimedia w Wikimedia Commons

Hans Enn (ur. 10 maja 1958 w Saalfelden am Steinernen Meer) – austriacki narciarz alpejski, brązowy medalista igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata.

Największy sukces w karierze Hans Enn osiągnął w 1980 roku, kiedy podczas igrzysk olimpijskich w Lake Placid wywalczył brązowy medal w slalomie gigancie. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Szwed Ingemar Stenmark oraz Andreas Wenzel z Liechtensteinu. Po pierwszym przejeździe zajmował drugie miejsce, tracąc to prowadzącego Wenzela 0,14 sekundy. W drugim przejeździe uzyskał ósmy wynik i ostatecznie zajął trzecie miejsce. Podczas rozgrywanego trzy dni później slalomu po pierwszym przejeździe także plasował się na drugiej pozycji. W drugim przejeździe uzyskał siódmy wynik, w efekcie spadając z drugiego na czwarte miejsce. Ostatecznie w walce o podium lepszy o 0,06 sekundy okazał się Jacques Lüthy ze Szwajcarii. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Sarajewie wystartował w slalomie i gigancie, jednak obu zawodów nie ukończył. Był też między innymi piąty w gigancie podczas mistrzostw świata w Bormio w 1985 roku oraz szósty w tej konkurencji na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen w 1978 roku i rozgrywanych cztery lata później mistrzostwach świata w Schladming.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował na początku sezonu 1975/1976. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 17 stycznia 1976 roku w Morzine, zajmując dziewiąte miejsce w zjeździe. Nieco ponad trzy lata później, 4 marca 1979 roku w Lake Placid pierwszy raz stanął na podium, zajmując drugie miejsce w gigancie. W zawodach tych rozdzielił na podium Ingemara Stenmarka i Szwajcara Petera Lüschera. Łącznie 22. razy plasował się w najlepszej trójce, odnosząc przy tym sześć zwycięstw: 10 grudnia 1983 roku w Val d’Isère wygrał supergiganta, a 26 lutego 1980 roku w Waterville Valley, 29 stycznia 1983 roku w Kranjskiej Gorze, 17 marca 1984 roku w Åre, 23 marca 1984 roku w Oslo i 15 stycznia 1985 roku w Adelboden był najlepszy w gigancie. Ostatnie podium wywalczył 8 stycznia 1989 roku w Laax, zajmując drugie miejsce w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1979/1980, kiedy to zajął siódme miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji giganta zajął drugie miejsce za Stenmarkiem. Wśród gigancistów był ponadto trzeci w sezonie 1983/1984, plasując się za Stenmarkiem i Pirminem Zurbriggenem ze Szwajcarii. Był też między innymi czwarty w klasyfikacji giganta w sezonie 1981/1982 oraz w klasyfikacji kombinacji w sezonie 1980/1981.

Pięciokrotnie zdobywał mistrzostwo Austrii: w gigancie w latach 1978 i 1983, kombinacji w latach 1977–1978 oraz w slalomie w 1978 roku^[1]. Ponadto w 1996 roku otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii^[2].

Po zakończeniu kariery w 1990 roku otworzył hotel w Hinterglemm. Pracował także dla austriackiego producenta sprzętu narciarskiego Blizzard Ski.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
3.	19 lutego	1980	Lake Placid	Gigant	2:40,74 min	+1,77 s	Ingemar Stenmark
4.	22 lutego	1980	Lake Placid	Slalom	1:44,26 min	+0,86 s	Ingemar Stenmark
DNF	14 lutego	1984	Sarajewo	Gigant	2:41,18 min	-	Max Julen
DNF	19 lutego	1984	Sarajewo	Slalom	1:39,41 min	-	Phil Mahre

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
6.	2 lutego	1978	Garmisch-Partenkirchen	Gigant	3:02,52 min	+2,75 s	Ingemar Stenmark
11.	5 lutego	1978	Garmisch-Partenkirchen	Slalom	1:39,54 min	+5,21 s	Ingemar Stenmark
3.	19 lutego	1980	Lake Placid	Gigant	2:40,74 min	+1,77 s	Ingemar Stenmark
4.	22 lutego	1980	Lake Placid	Slalom	1:44,26 min	+0,86 s	Ingemar Stenmark
6	3 lutego	1982	Schladming	Gigant	2:38,80 min	+1,16 s	Steve Mahre
5.	7 lutego	1985	Bormio	Gigant	2:28,90 min	+1,46 s	Markus Wasmeier
13.	8 lutego	1989	Vail	Supergigant	1:38,81 min	+1,55 s	Martin Hangl
DNF	9 lutego	1989	Vail	Gigant	2:37,66 min	-	Rudolf Nierlich

• sezon 1975/1976: 56.
• sezon 1976/1977: 35.
• sezon 1977/1978: 38.
• sezon 1978/1979: 12.
• sezon 1979/1980: 7.
• sezon 1980/1981: 14.
• sezon 1981/1982: 13.
• sezon 1982/1983: 20.
• sezon 1983/1984: 11.
• sezon 1984/1985: 19.
• sezon 1985/1986: 36.
• sezon 1986/1987: 74.
• sezon 1987/1988: 26.
• sezon 1988/1989: 35.

1. Waterville Valley – 26 lutego 1980 (gigant)
2. Kranjska Gora – 29 stycznia 1983 (gigant)
3. Val d’Isère – 10 grudnia 1983 (supergigant)
4. Åre – 17 marca 1984 (gigant)
5. Oslo – 23 marca 1984 (gigant)
6. Adelboden – 15 stycznia 1985 (gigant)

1. Lake Placid – 4 marca 1979 (gigant) – 2. miejsce
2. Heavenly Valley – 12 marca 1979 (gigant) – 3. miejsce
3. Val d’Isère – 8 grudnia 1979 (gigant) – 3. miejsce
4. Cortina d’Ampezzo – 11 marca 1980 (gigant) – 2. miejsce
5. Saalbach-Hinterglemm – 13 marca 1980 (gigant) – 3. miejsce
6. Ebnat-Kappel – 4 stycznia 1981 (gigant) – 2. miejsce
7. Ebnat-Kappel – 4 stycznia 1981 (kombinacja) – 2. miejsce
8. Schladming – 2 lutego 1981 (gigant) – 2. miejsce
9. Jasná – 13 marca 1982 (gigant) – 2. miejsce
10. Kranjska Gora – 19 marca 1982 (gigant) – 2. miejsce
11. Madonna di Campiglio – 22 grudnia 1982 (supergigant) – 2. miejsce
12. Garmisch-Partenkirchen – 9 lutego 1983 (supergigant) – 3. miejsce
13. Garmisch-Partenkirchen – 29 stycznia 1984 (supergigant) – 3. miejsce
14. Vail – 7 marca 1984 (gigant) – 3. miejsce
15. Val d’Isère – 29 listopada 1988 (gigant) – 3. miejsce
16. Laax – 8 stycznia 1989 (supergigant) – 2. miejsce

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-23)]. (ang.).