Háj
Áj

Flaga
Państwo	Słowacja
Kraj	koszycki
Powiat	Koszyce-okolice
Starosta	Irena Gajdošová[1]
Powierzchnia	21,36[2] km²
Wysokość	270[3] m n.p.m.
Populacja (2023) • liczba ludności • gęstość	242[4] 11,26[5] os./km²
Nr kierunkowy	+421 55[3]
Kod pocztowy	044 02[3]
Tablice rejestracyjne	KS
Położenie na mapie kraju koszyckiego Háj Áj
Położenie na mapie Słowacji Háj Áj
48°37′40″N 20°51′15″E/48,627778 20,854167
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Háj (węg. Áj) – wieś (obec) w południowo-wschodniej Słowacji położona w kraju koszyckim, w powiecie Koszyce-okolice.

Leży na pograniczu Krasu Słowacko-Węgierskiego i Kotliny Koszyckiej, u wylotu głębokiej Hájskej doliny (węg. Áji völgy), którą spływa Hájsky potok (węg. Ájpatak).

Wieś powstała zapewne w XIV w. na terenach wydzielonych z areału położonej dalej na południe Turni nad Bodvou. Należała do feudalnego państwa Turňa z siedzibą na Zamku Turniańskim. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z roku 1409^[6], kiedy od Štefana Šafára z Branča zamek przejęli Bebekowie.

Według danych z dnia 31 grudnia 2012, wieś zamieszkiwały 293 osoby, w tym 145 kobiet i 148 mężczyzn^[7].

W 2001 roku rozkład populacji względem narodowości i przynależności etnicznej wyglądał następująco^[8]:

• Węgrzy – 85,02%
• Słowacy – 10,1%
• Czesi – 0,98%

Ze względu na wyznawaną religię struktura mieszkańców kształtowała się w 2001 roku następująco^[8]:

• Katolicy rzymscy – 69,38%

• Ewangelicy - 23,13%

• Grekokatolicy – 1,95%
• Ateiści – 1,63%
• Nie podano – 3,91%

Zmiany liczby ludności w miejscowości Háj od 1996 roku^[9].
Źródło: Štatistický úrad Slovenskej republiky

• Kościół katolicki pw. św. Józefa - murowany, jednonawowy, z węższym od nawy, wielobocznie zamkniętym prezbiterium, z wieżą na osi, barokowo-klasycystyczny z ok. 1764 r. Wieża nakryta dachem wieżowym. Wewnątrz sklepienie krzyżowe, ołtarz z ambitem, w ołtarzu rzeźba przedstawiająca św. Józefa z II poł. XVIII w. Z zewnątrz opięty masywnymi przyporami.;
• Kościół ewangelicki - murowany, jednonawowy, z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, neoklasycystyczny z 1896 r. Na osi czworoboczna wieża, nakryta dachem wieżowym. We wnętrzu, nakrytym płaskim drewnianym stropem, drewniana empora i rustykalna, klasycystyczna ambona.