Gyrophaena manca – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny rydzenic. Zamieszkuje Europę, Zakaukazie i Syberię.
Taksonomia
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1839 roku przez Wilhelma Ferdinanda Erichsona[1].
Morfologia
Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 1,3 do 1,6 mm. Głowa jest czarnobrązowa do czarnej, 1,7 raza szersza niż dłuższa, zaopatrzona w wyłupiaste oczy. Barwa czułków jest żółta do żółtobrązowej. Ich człony od szóstego do dziesiątego są wyraźnie szersze niż dłuższe. Przedplecze jest ciemnobrązowe, o rozproszonych po całym dysku punktach, spośród których zwykle zaznaczają się dwa silniejsze w tylnej jego połowie. Pokrywy są ciemnobrązowe, niezbyt gęsto pokryte drobnymi, ziarnistymi punktami. Kolor odnóży jest żółty do żółtobrązowego. Odwłok ma ubarwienie jednolicie czarniawobrązowe lub czarne. U samca siódmy tergit jest niesymetrycznie zbudowany, wyciągnięty po bokach w dwie gałęzie, z których lewa jest na szczycie młotkowato rozszerzona, a prawa zaopatrzona przed chorągwiowatym wierzchołkiem w cztery szczecinki[2].
Ekologia i występowanie
Owad rozmieszczony od nizin po niższe położenia w górach. Zasiedla przede wszystkim lasy liściaste. Jest polifagicznym mykofagiem. Bytuje w owocnikach grzybów naziemnych i nadrzewnych, najchętniej w żagwiach, wrośniakach i hubiakach. Osobniki dorosłe aktywne są od maja do listopada[3].
Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Rumunii, Bułgarii, Bośni i Hercegowiny, Serbii i europejskiej części Rosji. W Azji podawany jest z syberyjskiej części Rosji, Gruzji i Azerbejdżanu[1].
Przypisy
- ↑ a b M. Schülke, A. Smetana: Staphylinidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 2. Hydrophiloidea-Staphylinoidea. I. Löbl, D. Löbl (red.). Wyd. Brill. Leiden, Boston: 2015, s. 442-446.
- ↑ Arved Lompe: Gattung Gyrophaena Mannh.. [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2024-11-01].
- ↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae, część 3: Aleocharinae. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (8), 1981. brak numeru strony
Identyfikatory zewnętrzne (
takson):
