Gubernia samarska

Самарская губерния

gubernia
1851–1928
Herb
Państwo	Imperium Rosyjskie
Siedziba	Samara
Powierzchnia	155 580 km²
Populacja (1897) • liczba ludności	2 751 336
• gęstość	17,7 os./km²
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba ujezdów	7
Położenie na mapie
Multimedia w Wikimedia Commons

Gubernia samarska (ros. Самарская губерния) – gubernia Imperium Rosyjskiego ze stolicą w Samarze.

Utworzona 20 grudnia 1850^?/1 stycznia 1851 ukazem Mikołaja I z 24 listopada^?/6 grudnia 1850 z trzech ujezdów guberni orenburskiej, dwóch ujezdów zawołżańskich guberni symbirskiej i 2 ujezdów zawołżańskich guberni saratowskiej. Gubernia była położona pomiędzy 50° a 55° szerokości geograficznej i 45°30' a 54°20' długości geograficznej wschodniej.

Gubernia graniczyła od północy z gubernią kazańską i ufijską, od wschodu z gubernią orenburską i obwodem uralskim, od południa z gubernią astrachańską, od zachodu z gubernią symbirską i gubernią saratowską, oddzielonymi od niej Wołgą.

Powierzchnia guberni wynosiła w 1897 – 155 580 km² (136 713,5 wiorst²). Gubernia w początkach XX wieku była podzielona na 7 ujezdów.

Ludność, według spisu powszechnego 1897 - 2 751 336 osób – Rosjan (64,5%), Mordwinów (8,7%), Niemców (8,2%), Tatarów (6,0%), Ukraińców (4,3%), Czuwaszy (3,3%), Baszkirów (2,1%), Miszarów (Mieszczieriaków) (2,0%) i Kazachów.

• Самарская губерния Энциклопедия Брокгауза Ф.А. и Ефрона И.А.