|
Grand Prix Austrii 1982
Grand Prix Austrii 1982 (oryg. Holiday Grosser Preis von Österreich) – 13. runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1982, która odbyła się 15 sierpnia 1982, po raz 13. na torze Österreichring.
20. Grand Prix Austrii, 14. zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.
Opis
Pole position do wyścigu wywalczył Nelson Piquet. Podczas wyścigu Piquet objął prowadzenie. Za nim jechał Alain Prost, który wyprzedził kolegę Piqueta z zespołu, Riccardo Patrese. Tymczasem doszło do kolizji obu kierowców Alfa Romeo, Andrei de Cesarisa i Bruno Giacomellego. Jeszcze na pierwszym okrążeniu Patrese odzyskał drugą pozycję, a na drugim wyprzedził Piqueta, tak więc w wyścigu prowadziły dwa Brabhamy, które szybko zyskiwały przewagę nad resztą kierowców.
Na krótko przed połową wyścigu Piquet zjechał do boksów uzupełnić paliwo i zmienić opony, po czym wrócił na tor na czwartej pozycji, tuż przed Keke Rosbergiem, a za Prostem i Elio de Angelisem. Kilka okrążeń później pit stop wykonał również Patrese, ale jego przewaga była wystarczająca, by po powrocie na tor utrzymać pozycję lidera, kilka sekund przed Prostem. Przewaga Patrese utrzymywała się, ale wkrótce potem wycofał się on z powodu awarii silnika. Prost pewnie prowadził, drugi był de Angelis, trzeci Piquet.
Piquet, broniący tytułu mistrza świata, nie był w stanie jednak po swoim pit stopie zbliżyć się do liderów, a musiał odpierać ataki Rosberga. Zaledwie cztery okrążenia po awarii Patrese samochód Piqueta również się zepsuł - awarii uległa elektryka. Bez blokującego go Piqueta, Rosberg zaczął zbliżać się do de Angelisa, który jednak nadal miał nad nim 10 sekund przewagi. Tymczasem Prost zwiększył przewagę do pół minuty, ale na 5 okrążeń przed końcem musiał wycofać się, ponieważ awarii uległ wtrysk.
Prowadzenie w wyścigu objął więc de Angelis, ale szybko zbliżał się do niego Rosberg. Na początku ostatniego okrążenia Włoch miał nad Finem 1,6 s przewagi. Rosberg zaatakował de Angelisa, który jednak jadąc po optymalnej linii jazdy obronił pozycję. W ostatni zakręt de Angelis wszedł za szeroko, co próbował wykorzystać Rosberg, ale ostatecznie nie zdołał wyprzedzić de Angelisa, który miał nad Finem 5 setnych sekundy przewagi, co równa się połowie długości samochodu Formuły 1.
De Angelis bardzo cieszył się z pierwszego zwycięstwa, podobnie jak szef jego zespołu, Colin Chapman, który na znak radości rzucił swoją czapkę w powietrze. Rosberg zwiększył swoją szansę na mistrzostwo, tym bardziej że z powodu kontuzji liderujący w klasyfikacji generalnej Didier Pironi nie startował do końca sezonu. Drugie miejsce Fina pozwoliło mu wyprzedzić w klasyfikacji kierowców Johna Watsona i awansować na drugie miejsce. Podium w wyścigu uzupełnił Jacques Laffite.
Lista startowa
Wyniki
Kwalifikacje
| P
|
Nr
|
Kierowca
|
Konstruktor(-silnik)
|
Opony
|
Czas
|
Odstęp
|
Strata
|
| 1
|
1
|
 Nelson Piquet
|
Brabham-BMW
|
G
|
1:27,612
|
-
|
-
|
| 2
|
2
|
 Riccardo Patrese
|
Brabham-BMW
|
G
|
1:27,971
|
0:00,359
|
0:00,359
|
| 3
|
15
|
 Alain Prost
|
Renault
|
M
|
1:28,864
|
0:00,893
|
0:01,252
|
| 4
|
27
|
Patrick Tambay
|
Ferrari
|
G
|
1:29,522
|
0:00,658
|
0:01,910
|
| 5
|
16
|
René Arnoux
|
Renault
|
M
|
1:30,261
|
0:00,739
|
0:02,649
|
| 6
|
6
|
 Keke Rosberg
|
Williams-Ford
|
G
|
1:30,300
|
0:00,039
|
0:02,688
|
| 7
|
11
|
Elio de Angelis
|
Lotus-Ford
|
G
|
1:31,626
|
0:01,326
|
0:04,014
|
| 8
|
3
|
Michele Alboreto
|
Tyrrell-Ford
|
G
|
1:31,814
|
0:00,188
|
0:04,202
|
| 9
|
5
|
 Derek Daly
|
Williams-Ford
|
G
|
1:32,062
|
0:00,248
|
0:04,450
|
| 10
|
8
|
 Niki Lauda
|
McLaren-Ford
|
M
|
1:32,131
|
0:00,069
|
0:04,519
|
| 11
|
22
|
Andrea de Cesaris
|
Alfa Romeo
|
M
|
1:32,308
|
0:00,177
|
0:04,696
|
| 12
|
12
|
 Nigel Mansell
|
Lotus-Ford
|
G
|
1:32,881
|
0:00,573
|
0:05,269
|
| 13
|
23
|
Bruno Giacomelli
|
Alfa Romeo
|
M
|
1:32,950
|
0:00,069
|
0:05,338
|
| 14
|
26
|
Jacques Laffite
|
Ligier-Matra
|
M
|
1:32,957
|
0:00,007
|
0:05,345
|
| 15
|
35
|
Derek Warwick
|
Toleman-Hart
|
P
|
1:33,208
|
0:00,251
|
0:05,596
|
| 16
|
14
|
 Roberto Guerrero
|
Ensign Racing-Ford
|
M
|
1:33,555
|
0:00,347
|
0:05,943
|
| 17
|
36
|
Teo Fabi
|
Toleman-Hart
|
P
|
1:33,971
|
0:00,416
|
0:06,359
|
| 18
|
7
|
John Watson
|
McLaren-Ford
|
M
|
1:34,164
|
0:00,193
|
0:06,552
|
| 19
|
4
|
Brian Henton
|
Tyrrell-Ford
|
G
|
1:34,184
|
0:00,020
|
0:06,572
|
| 20
|
20
|
Chico Serra
|
Fittipaldi-Ford
|
P
|
1:34,187
|
0:00,003
|
0:06,575
|
| 21
|
29
|
 Marc Surer
|
Arrows-Ford
|
P
|
1:34,422
|
0:00,235
|
0:06,810
|
| 22
|
25
|
 Eddie Cheever
|
Ligier-Matra
|
M
|
1:34,620
|
0:00,198
|
0:07,008
|
| 23
|
30
|
Mauro Baldi
|
Arrows-Ford
|
P
|
1:34,715
|
0:00,095
|
0:07,103
|
| 24
|
17
|
Rupert Keegan
|
March-Ford
|
A
|
1:34,770
|
0:00,055
|
0:07,158
|
| 25
|
9
|
 Manfred Winkelhock
|
ATS-Ford
|
M
|
1:34,984
|
0:00,214
|
0:07,372
|
| 26
|
33
|
Tommy Byrne
|
Theodore-Ford
|
G
|
1:34,985
|
0:00,001
|
0:07,373
|
| Nie zakwalifikowali się
|
| 27
|
18
|
Raúl Boesel
|
March-Ford
|
A
|
1:35,149
|
0:00,164
|
0:07,537
|
| 28
|
31
|
Jean-Pierre Jarier
|
Osella-Ford
|
P
|
1:35,206
|
0:00,057
|
0:07,594
|
| 29
|
10
|
 Eliseo Salazar
|
ATS-Ford
|
P
|
1:35,271
|
0:00,065
|
0:07,649
|
| P
|
Nr
|
Kierowca
|
Konstruktor(-silnik)
|
Opony
|
Czas
|
Odstęp
|
Strata
|
Wyścig
Najszybsze okrążenie
Linki zewnętrzne
|
|
