Marc Surer (ur. 18 września 1951 w Aresdorf) – szwajcarski kierowca wyścigowy i komentator telewizyjny.
Brał udział w 87. wyścigach Formuły 1. Zadebiutował 9 września 1979 roku na torze Monza.
Surer był kierowcą testowym BMW. Popularność zdobył gdy w 1979 roku nieoczekiwanie został Mistrzem Europy w Formule 2. W tym samym roku rozpoczął prace rozwojowe nad silnikiem dla BMW. W niedługim czas dostał propozycję od zespołu Ensign na start w trzech ostatnich wyścigach sezonu. Nie były one jednak dla niego zbyt udane: dwa pierwsze wyścigi skończył na kwalifikacjach, a na Grand Prix USA posłuszeństwa odmówił bolid.
Rok 1980 to przesiadka do ATS, jednak w trzecim Grand Prix sezonu doznał złamania obu kostek podczas kwalifikacji na torze Kyalami. Powrócił podczas Grand Prix Francji i udowodnił, że zasługuje na miejsce lidera zespołu.
W 1981 roku powrócił do zespołu Ensign, gdzie przez pierwszą połowę sezonu jeździł dla angielskiego zespołu, a od wyścigu o Grand Prix Francji był kierowcą Theodore Racing.
Od 1982 roku aż do 1984 był kierowcą zespołu Arrows. Dostał wówczas bolid z nowym silnikiem BMW.
W 1985 zajął miejsce w zespole Brabham. Jego bolid napędzany był również niemieckim silnikiem. Stojąc ciągle w cieniu Nelsona Piqueta i dowiedziawszy się o przejściu wschodzącej gwiazdy Elio de Angelisa do ich zespołu, Marc zrezygnował z posady u Anglików na rzecz Arrowsa, gdzie mógł być numerem jeden.
Jednak tak się nie stało. Dwa razy nie ukończył wyścigu, a trzy razy był dziewiąty, ale nie dało to miejsca lidera zespołu i po GP Belgii Marc zakończył karierę w Formule 1. Ale nie słabe wyniki miały wpływu na tę decyzję. Podczas Rajdu Hesji miał poważny wypadek. Przy dużej prędkości jego Ford RS200 wpadł w poślizg i sunąc bokiem uderzył w jedyne stojące przy drodze drzewo. Siła uderzenia była tak duża, że samochód eksplodował. Jego pilot Michel Wyder zginął na miejscu, a Surer został ciężko ranny.
Po długiej rekonwalescencji wrócił do zdrowia, ale już nigdy nie zasiadł za kierownicą rajdówki. Po zakończeniu kariery Marc został prezenterem i komentatorem w telewizji DRS. Minęło wiele lat od tragicznego wypadku zanim Szwajcar zaczął pojawiać się na wyścigach historycznych. Cały czas był blisko sportów motorowych, jednak nie wrócił do ścigania.
W życiu prywatnym był dwukrotnie żonaty, z Yolandą Egger i Christiną Bönzli. Oba małżeństwa zakończyły się rozwodem.
Jest komentatorem wyścigów F1 w stacji telewizyjnej Sky Deutschland.
Legenda oznaczeń w tabelach wyników
Wyświetl szablon na nowej stronie
|
| Oznaczenie
|
Wyjaśnienie
|
| Złoty
|
Zwycięzca lub mistrzostwo
|
| Srebrny
|
2. miejsce lub wicemistrzostwo
|
| Brązowy
|
3. miejsce lub II wicemistrzostwo
|
| Zielony
|
Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
|
| Niebieski
|
Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
|
| Czerwony
|
Nie zakwalifikował się (NZ)
|
| Nie prekwalifikował się (NPK)
|
| Różowy
|
Nie ukończył (NU)
|
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
|
| Czarny
|
Zdyskwalifikowany (DK)
|
| Wykluczony (WYK/EX)
|
| Biały
|
Nie wystartował (NW)
|
| Kontuzjowany (K/INJ)
|
| Wyścig odwołany (OD/C)
|
| Bez koloru
|
Został wycofany (WYC/WD)
|
| Nie przybył (NP/DNA)
|
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
|
| Nie został zgłoszony (–)
|
| Pogrubienie
|
Start z pole position
|
| Kursywa
|
Najszybsze okrążenie wyścigu
|
| †
|
Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
|
| *
|
Sezon w trakcie
|
| 1/2/3
|
Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
|
| Lista systemów punktacji Formuły 1
|
Bibliografia
Linki zewnętrzne
| Mistrzowie Europy (1967–1984) |
|
|---|
| Mistrzowie (2009–2012, od 2017) |
|
|---|
