Studiował na uniwersytecie w Pawii, uzyskując doktorat z prawa rzymskiego i kanonicznego w 1716. W 1730 mianowany generalnym inkwizytorem na wyspie Malta. W 1734 przyjął święcenia kapłańskie, a rok później został tytularnym arcybiskupem Koryntu i nuncjuszem apostolskim w Toskanii (1735-39) i Wenecji (1739-43). 1745 nuncjusz ekstraordynaryjny we Frankfurcie na elekcję nowego cesarza Św. Cesarstwa Rzymskiego. Prezydent Urbino 1747-53.
↑Wojciech Kęder, Kryzys wokół sprawy dysydenckiej a sprawa suwerenności Rzeczypospolitej w latach 1764-1767, w: Rzeczpospolita wielu wyznań, Kraków 2004, s. 372.