Wieś jest położona na wysokości od 30 do 5 metrów p.p.m. na południowo-zachodniej krawędzi intensywnie użytkowanej rolniczo Doliny Charod, na północy Izraela. Leży ona u podnóża Wzgórz Gilboa. Na południe od wsi wznoszą się szczyty Ma’ale Nurit (131 m n.p.m.) i Har Sza’ul (302 m n.p.m.). Zbocza wzgórz są zalesione. Teren doliny jest prawie całkowicie płaski, chociaż delikatnie opada w kierunku wschodnim do depresjiDoliny Jordanu. Przepływa tędy niewielka rzeka Charod, której wody są wykorzystywane do zasilania licznych stawów hodowlanych. W otoczeniu wsi Gidona znajdują się kibuce Gewa, En Charod Me’uchad, Tel Josef i Jizre’el, Chefci-Bah, moszawy Kefar Jechezkel, Perazon i Awital, oraz wsie komunalne Gan Ner i Merkaz Ja’el. W odległości 3 km na południe od wsi, we Wzgórzach Gilboa przebiega mur bezpieczeństwa oddzielający terytorium Izraela od Autonomii Palestyńskiej[1].
Grupa założycielska moszawu składała się z żydowskich imigrantów z Jemenu. Moszaw nazwano na cześć biblijnego bohatera Gedeona, który prawdopodobnie w tym miejscu rozbił obóz przed bitwą z Midianitami[a]. Początkowo warunki życia w osadzie były bardzo ciężkie. Mieszkańcy spędzili pierwszą zimę w namiotach, ciężko pracując przy osuszaniu okolicznych bagien. Cierpieli przy tym od niedostatku i chorób, zwłaszcza od malarii roznoszonej przez komary. Żydowski Fundusz Narodowy zatrudnił część mieszkańców przy zalesianiu Wzgórz Gilboa oraz w sąsiednim kamieniołomie (położony na wschód od wsi). Pomimo to brakowało podstawowej infrastruktury, i moszaw przeżywał nieustanne kłopoty ekonomiczne. Poszukując skutecznego rozwiązania problemów, w 1960 roku przekształcono moszaw w wieś komunalną, w której dopuszczono własność prywatną oraz stworzono warunki do prowadzenia własnych firm. Nie wszystkie projekty udało się zrealizować, jednak wieś systematycznie rozwija się i posiada plany dalszego rozwoju[4].
Gospodarka wsi opiera się na rolnictwie, sadownictwie i turystyce. W sąsiedztwie wioski znajdują się kamieniołomy. Wielu mieszkańców pracuje poza wsią. We wsi jest sklep wielobranżowy.
Transport
Ze wsi wyjeżdża się na północny wschód na drogę nr 71, którą jadąc na wschód dojeżdża się do kibucu Gewa, lub jadąc na zachód dojeżdża się do moszawu Kefar Jechezkel.
Edukacja i kultura
Dzieci są dowożone do szkoły podstawowej i szkoły średniej w pobliskim kibucu En Charod Me’uchad. We wsi jest biblioteka i boisko sportowe[7].
Turystyka
We wsi istnieje możliwość wynajęcia noclegów[8]. Na zachód od wsi znajduje się Park Narodowy Majan Charod, który chroni obszar źródeł strumienia Charod. Strumień wypływa z kamienistej jaskini na zboczach Wzgórz Gilboa i spływa do obszernego parku, w którym zbudowano duży basen rekreacyjny. Okoliczne zbocza górskie są porośnięte sosnowy lasem[9]. W parku znajduje się grobowiec Jehoszua Chankina, który przysłużył się rozwoju osadnictwa żydowskiego w całej Dolnej Galilei. Jest tu także Muzeum Chankina[10]. Wieś jest dogodnym punktem wyjściowym do pieszych wędrówek po Wzgórzach Gilboa. Ze szczytu Har Sza’ul rozciąga się rozległa panorama na całą okolicę. Wzgórza są popularnym miejscem uprawiania paralotniarstwa[11].
↑Zobacz: Księga Sędziów 7,1: „Wstał więc o świcie Jerubbaal, czyli Gedeon, wraz z całym zgromadzonym ludem i rozbił obóz u źródeł Charod. Obozowisko Madianitów leżało na północ od pagórka More w dolinie.” Tłumaczenie według Biblii Tysiąclecia.
