Jest enklawą otoczoną terytorium Malezji – obejmuje dwie osobne części otoczone terytorium malezyjskiego stanu Sarawak, zachodnia część kraju jest większa od wschodniej[2]. Stolica Brunei Bandar Seri Begawan leży w części zachodniej[2]. Długość granicy z Malezją to 266 km[4].
Powierzchnia kraju wynosi 5765 km² (5265 km² zajmuje ląd a 500 km² wody)[4]. Długość linii brzegowej to 161 km[4].
Budowa geologiczna i rzeźba terenu
Na północnym wybrzeżu Brunei rozciąga się wąska nizina, która przechodzi tereny pagórkowate na południu[2]. Na południowym wschodzie ciągną się góry Tamabo z najwyższym szczytem Bukit Pagon (1841 m n.p.m.)[5][b]. Wybrzeże jest na przemian piaszczyste i zabagnione, przede wszystkim w części wschodniej[5].
W kraju występują dwie długie pory deszczowe, rozdzielone dwoma okresami przejściowymi, gdzie intensywność opadów jest mniejsza[2]. Od grudnia do marca gdy wieje monsun północno-wschodni, a od maja do września monsun południowo-zachodni, które przynoszą obfite opady[2]. Często występują burze[6]. Suma rocznych opadów to 2500–5000 mm[5]. Względna wilgotność powietrza jest wysoka przez cały rok – ponad 80%[6].
Temperatury mają zasadniczo przebieg typowy dla klimatu równikowego, gdzie przez cały rok jest gorąco, a średnia temperatura miesięczna to 27–28 °C[5].
Średnia temperatura i opady dla Bandar Seri Begawan (1961–1990)
Słabo odwadniane nizinach rzek Sungai Belait i Sungai Tutong zajmują duże obszary bagien słodkowodnych i torfowych; w obszarach przybrzeżnych bagna namorzynowe[2].
Gleby
W Brunei przeważają jałowe gleby tropikalne, w dolinach rzek i miejscowo na nizinach występują gleby aluwialne[2].
Flora i fauna
Flora
Dominującą formacją roślinną kraju jest wilgotny las równikowy, który zajmuje około 40% powierzchni kraju[5]. Wybrzeże jest porośnięte przez lasy namorzynowe[5]. W lasach występują przede wszystkim drzewa z rodziny dwuskrzydłowatych, zwłaszcza wiele damarzyków[2].
Liczba ludności Brunei szacowana jest w 2021 roku na 471 103 tys., przy czym 26% stanowią imigranci (dane szacunkowe na 2019 rok)[4]. Dwie trzecie populacji mieszka w stolicy i jej okolicach[2]. Populacja Brunei charakteryzuje się wysoką liczbą osób młodych – jedna piąta ludności ma mniej niż 15 lat, połowa mniej niż 30 lat[2].
65,7% ludności to Malajowie, 10,3% – Chińczycy, 24% jest innego pochodzenia etnicznego (dane szacunkowe na 2019 rok)[4].
Językiem urzędowym jest język malezyjski, ponadto w powszechnym użyciu jest język angielski i chińskie dialekty[4].
78,8% ludności wyznaje islam, który jest religią oficjalną, 8,7% – chrześcijaństwo, 7,8% – buddyzm, 4,7% deklaruje inne wyznanie (dane szacunkowe na 2011 rok)[4].
Gospodarka
Gospodarka Brunei oparta jest na eksporcie ropy naftowej i gazu ziemnego, który stanowi ok. 65% PKB[4][c]. Brunei jest uzależnione od importu żywności i dóbr przetworzonych[2].
PKB per capita jest jednym z najwyższych na świecie[4]. Obywatele Brunei nie płacą podatków; edukacja i usługi medyczne są bezpłatne[4].
.svg)
.svg)