Północna część należy do Malezji. Są to stany Sarawak i Sabah. Niewielki obszar (ok. 5 tys. km²) pomiędzy Sarawakiem i Sabahem zajmuje Brunei, reszta zaś to terytorium Indonezji.
Powierzchnia 743 330 km² (dla porównania powierzchnia Polski to 312 685 km²). Wyspę porastają lasy równikowe, zamieszkane przez wiele różnych gatunków zwierząt. Do charakterystycznych dla wyspy przedstawicieli świata zwierząt należą orangutan i słoń karłowaty, podgatuneksłonia indyjskiego, oba zagrożone wyginięciem.
Wyspa ma około 15,7 mln mieszkańców. Największą grupą etniczną w Sabah jest grupa Kadazan (25%).
W 2019 zdecydowano o przeniesieniu stolicy Indonezji do miasta Nusantara, które zostanie w całości wybudowane na Borneo[1].
WWF informuje, że od 1996 na Borneo odkryto 361 nowych gatunków fauny i flory. Według raportu międzynarodowej organizacji ekologicznej WWF, tylko w 2006 naukowcy odkryli na Borneo 52 nowe gatunki roślin i zwierząt. Wśród nich znalazło się: 30 gatunków ryb, 2 gatunki żab i 16 gatunków imbiru.
Większość odkryć miała miejsce w rejonie wyspy nazywanym „Sercem Borneo”. Ten górski obszar o powierzchni 220 tys. km² porasta las równikowy. Jego obszar kurczy się w zastraszającym tempie. Obecnie tylko połowę powierzchni Borneo pokrywają lasy. Jeszcze 25 lat temu równikowa puszcza zajmowała 75% obszaru wyspy.
W 2007 rządy Indonezji, Brunei i Malezji zdecydowały się na ochronę tzw. Serca Borneo, obszaru wynoszącego w przybliżeniu 220 tys. km², i na wymienionym obszarze nie będzie można prowadzić wyrębu oraz zrezygnowano z zakładania kolejnych plantacji.
Historia
Od I wieku n.e. istniało tu państwo Indusów. W XIII wieku teren wyspy zajmowały liczne małe państwa muzułmańskie. W 1521 roku na Borneo osiedlili się Portugalczycy, wyparci następnie przez Holendrów. W 1847 roku wyspę częściowo zajęli Brytyjczycy, tworząc na pobliskiej wysepce Labuan swoją bazę. W czasie II wojny światowej, w marcu 1942 roku, wyspa została zajęta przez Japończyków. Obecnie była holenderska część wyspy to tereny indonezyjskie, a była brytyjska – malezyjskie. W grudniu 1962 roku powstała Narodowa Armia Północnego Borneo (która miała prawdopodobnie wsparcie materialne Indonezji) i przeprowadził pucz w celu obalenia sułtana – zwolennika przystąpienia do Federacji Malezyjskiej. Sułtan wezwał na pomoc Brytyjczyków stacjonujących w Singapurze i powstanie zostało szybko stłumione, a lewicowa Partia Ludowa powiązana z rebeliantami rozwiązana[3]. Mimo likwidacji Narodowej Armii Północnego Borneo, w latach 60. na wyspie działała lewicowa partyzantka walcząca z siłami malezyjskimi i promalezyjskimi. Partyzantka wspierana była przez rząd Indonezji[4]. W latach 1963–1966 na wyspie toczyły się działania zbrojne spowodowane konfrontacją indonezyjsko-malezyjską.
↑Richard James Aldrich, Gary D. Rawnsley, Ming-Yeh T. Rawnsley: The clandestine Cold War in Asia, 1945-65: Western intelligence, propaganda and special operations. Taylor & Francis, 2000. ISBN 978-0-7146-8096-5. Brak numerów stron w książce
↑Greg Poulgrain: The genesis of konfrontasi: Malaysia, Brunei, Indonesia, 1945-1965. C. Hurst & Co. Publishers, 1998. ISBN 978-1-85065-513-8.
